سلسله شوق کیست سر خط آهنگ ما
رشته بپا می پرد از رگ گل رنگ ما
نقد جهان فسوس سهل نباید شمرد
دل بگره بسته است آبله در چنگ ما
با همه افسردگی جوش شرار دلیم
خفته پریخانه ئی در بغل سنگ ما
در طپش آباد دل قطع نفس می کنیم
نیست زمنزل برون جاده و فرسنگ ما
پرده ساز نفس سخت خموشی نو است
رشته مگر بگسلد تا دهد آهنگ ما
در قفس عافیت هرزه فسردیم حیف
شور شکستی نزد گل بسر رنگ ما
سعی گهر بر گرفت بار دل از دوش موج
آبله چشمی ندوخت بر قدم لنگ ما
عالم بی مطلبی عرصه پرخاش کیست
نیست روان خون زخم جز عرق از جنگ ما
رشته چندین امل یک گره آمد بعرض
هر دو جهان مهر زد یاس دل تنگ ما
(بیدل) از اقبال عجز در همه جا چیده است
آبله و نقش پا افسر و اورنگ ما