شماره ٢٣٣: غم طرب جوش کرده است مرا
غم طرب جوش کرده است مرا
داغ گل پوش کرده است مرا
زعفران زار رفتن رنگم
خنده بیهوش کرده است مرا
حسرت لعل یار میکده ایست
که قدح نوش کرده است مرا
آنکه خود را ببر نمیگیرد
صید آغوش کرده است مرا
یک نفس بار زندگی چو حباب
آبله دوش کرده است مرا
ناتوانم چنانکه پیکر خم
حلقه در گوش کرده است مرا
از که نالد سپند سوخته ام
ناله خاموش کرده است مرا
بخت ناساز دور ازان برود دوش
بی بر و دوش کرده است مرا
(بیدل) از یاد خویش هم رفتم
که فراموش کرده است مرا