شماره ٤٧: دل از خمار طلب خون کن و شراب طلب
دل از خمار طلب خون کن و شراب طلب
جگر بتشنه لبی واگداز و آب طلب
ز عافیت نتوان مژده گشایش یافت
بدل شکستی اگر هست فتحباب طلب
مترس از غم ناسورای جراحت دل
بزلف یار بزن دست و مشک ناب طلب
مباش همچو گهر مرده ریگ این دیار
نظر بلند کن و همت حباب طلب
محیط در غم آغوش بیقراری تست
دمی چو سیل درین دشت اضطراب طلب
قدم بوادی فرصت زن و مژه بردار
بهار میرود ای بیخبر شتاب طلب
لباس عافیت از دهر اگر هوس داری
ز ماهتاب کتان و حریر از آب طلب
شبی چو شبنم گل صرف کن به بیداری
سحر برار سر و وصل آفتاب طلب
هزار جلوه در آغوش بیخودی محو است
جهان شعور طلب می کند تو خواب طلب
ببند پرده بچشم و دلت ز عیب کسان
کشاد کار خود از بند این نقاب طلب
نیاز و ناز همان درد و صاف یکقدح اند
چو پای او سرما هم از آن رکاب طلب
دل گداخته (بیدل) نیاز مژگان کن
طراوت چمن عمر ازین سحاب طلب