شماره ١١٧: ای کعبه چو یقینی اگر کار بستن است
ای کعبه چو یقینی اگر کار بستن است
احرام بستنت همه زنار بستن است
گر محرمی علم نفر ازی بحرف پوچ
این پنبه پرچمیست که بردار بستن است
باید بخون هر دو جهان دست شستنت
مشاطه گر حنا بکف یار بستن است
چون سایه عالمیست بزیر نگین ما
گر سر بدوش جبهه هموار بستن است
عبرت زکارگاه عمل موج میزند
ساز شکسته را چقدر تار بستن است
منگر بلفظ و معنیم از کم بضاعتی
تنگی برای قافیه تکرار بستن است
ای صرصر انتظار چراغان اعتبار
درها کشوده ئی که بیکبار بستن است
سست است بار قافله عافیت هنوز
پر بسته ایم نوبت منقار بستن است
پر نامجو مباش که نقش نگین عجز
پیشانی شکسته بدیوار بستن است
در خاکدان دهر مچین دستگاه ناز
گل بر سر مزار چه دستار بستن است
(بیدل) مباش غره تحصل مدعا
در مزرعیکه خوشه همان بار بستن است