شماره ٢٣٦: چو لاله بیتو زبس رنگ اعتبارم سوخت
چو لاله بیتو زبس رنگ اعتبارم سوخت
خزان بباد فنا داد و نوبهارم سوخت
زمردمک نگهم داغ شد چو شمع خموش
در انتظار تو سامان انتظارم سوخت
هجوم حیرت آنجلوه چون پر طاوس
هزار رنگ طپش در دل غبارم سوخت
غبار تربت پروانه میدهد آواز
که میتوان نفسی بر سر مزارم سوخت
نشد که شعله من نیز بی غبار شود
صفای آئینه ئی وحشت شرارم سوخت
بعشق نیز اثر کرد شرم ناکسیم
عرق فشانی این شعله خامکارم سوخت
صبا مزن بغبار فسرده ام دامن
دماغ حسرت رقصی که من ندارم سوخت
چو برق آئینه امتیاز هستی من
زخوابگاه عدم تا سری برارم سوخت
زتخته پاره ام ای ناخدا چه میپرسی
فلک کشید زگرداب و بر کنارم سوخت
هزار برق زخاکسترم پرافشانست
کدام شعله باین رنگ بیقرارم سوخت
شهید ناز تو پروانه کرد عالم را
جهان سوخت چراغیکه بر مزارم سوخت
فلک نیافت علاج کدورتم (بیدل)
نفس بسینه ایندشت از غبارم سوخت