شماره ٢٤١: چون سایه بسکه کلفت غفلت سرشت ماست
چون سایه بسکه کلفت غفلت سرشت ماست
بخت سیاه نامه اعمال زشت ماست
گردون بفکر آفت ما کم فتاده است
مانند خم همیشه سر ما و خشت ماست
چون غنچه در کمین بهاری نشسته ایم
چاکی اگر دمد زگریبان بهشت ماست
در سینه دل بضبط نفس آب کرده ایم
ناقوس از ستمزده های کنشت ماست
سودای طره ات زسرما نمی رود
چون شعله دود دل رقم سرنوشت ماست
تهمت مبند بیهده بر دوش وهم غیر
خار و گل بساط جهان خوب و زشت ماست
اشکی زالفت مژه دل برگرفته ایم
هر دانه ئی که ریشه ندارد زکشت ماست
پوشیده نیست جوهر نظاره مشربان
آئینه لختی از دل حیرت سرشت ماست
(بیدل) بنای ریخته درد الفتیم
گرد جفا و داغ الم خاک و خشت ماست