شماره ٩٩: شهید خنده زخمم که تیغ همدم اوست
شهید خنده زخمم که تیغ همدم اوست
کباب گلشن داغم که شعله شبنم اوست
شکار ناز غزالیست ناتوان دل من
که رنگ دهر بفتراک بسته رم اوست
ترا بملک ملاحت سزد سلیمانی
ازان نگین تبسم که غنچه خاتم اوست
ببرق تیغ تو نازم که در بهار خیال
هزار صبح تجلی مقابل دم اوست
چه ممکن است ززلفت برون طپیدن دل
که حسن هم زاسیران حلقه خم اوست
زتنگی دلم اندیشه می طپد در خون
چگونه محشر غم در فضای مبهم اوست
بهار خاک باین رنگ و بوچه امکانست
نفس در آینه ما هوای عالم اوست
شهید تیغ که زین وادی خراب گذشت
که شام و صبح هجوم غبار ماتم اوست
هوای الفت بیگانه مشربی داریم
قرار ما طلب اونشاط ما غم اوست
بهشت خرمی ماست مجمع امکان
ولی چه سود که شخص مروت آدم اوست
بچشم کم منگر (بیدل) ستمزده را
که آبروی محبت بدیده نم اوست