شماره ١٤٩: قصر غنا که عالم تحقیق نام اوست
قصر غنا که عالم تحقیق نام اوست
دامن زخویش برزدنی سیر بام اوست
هر برگ این چمن رقمی دارد از بهار
عالم نگین تراشی سودای نام اوست
پر انتظار نامه بران هوس مکش
خود را بخود دمیکه رساندی پیام اوست
وحشت زغیر خاطر ما جمع کرده است
از خود رمیدنی که نداریم رام اوست
آه از ستم کشیکه درین صیدگاه وهم
عمری بخود تنید و نفهمید دام اوست
تا چند ناز انجمن آرائی غرور
ای غافل از حیا عرق ما بجام اوست
جز مرگ نیست چاره آفات زندگی
چون زخم شیشه ئی که گداز التیام اوست
بر هر چه واکنی مژه بی انفعال نیست
خوابیست آگهی که جهان احتلام اوست
شرع یقین دمیکه دهد فتوی حضور
عین سواست آنچه حلال و حرام اوست
شرط نماز عشق بارکان نمیکشد
کونین و یک محرف همت سلام اوست
ای فتنه قامت اینچه غرور است در سرت
تیغی کشیده ئی که قیامت نیام اوست
فرد است از مزار من آئینه میدمد
خاکم چمن دماغ کمین خرام اوست
افسانه خیال بپایان نمیرسد
عالم تمام یکسخن ناتمام اوست
(بیدل) زبان پرده تحقیق نازک است
هسته گوش نه که خموشی کلام اوست