شماره ١١٢: بگفتگوی کسان مردمیکه می لافند
بگفتگوی کسان مردمیکه می لافند
چو خط بمعنی خود نارسیده حرافند
مباش غره انصاف کاین نفس بافان
به پنبه کاری مغز خیال ندافند
توانگری که دم از فقر می زند غلط است
بموی کاسه چینی نمد نمی بافند
تهیه سپر از احتراز کن کامروز
بقطع هم بدو نیک زمانه سیافند
سخن چه عرض نجابت دهد دران محفل
که سیم و زر نسیان همچو جدول اشرافند
غرض زصحبت اگر پاس آبرو باشد
حذر کنید که ابنای جاه اجلافند
در بهشت معانی بروی شان مگشا
که این جهنمی چند ننگ اعرافند
بعلم پوچ چو جهل مرکب اند بسیط
بفطرت کشفی در سگاه کشافند
زوضع شان مطلب نیم نقطه همواری
که یک قلم بخم و پیچ سرکشی کافند
تمام بیهدده گویند و نازکی این است
که چشم بر طمع ریشخند انصافند
ازین خران مطلب مردمی که چون گرداب
بموج آب منی غرق تا لب نافند
بخاک تیره مزن نقد آبرو (بیدل)
درین دیار که کوران چند صرافند