شماره ١٢٩: به که چندی دل ما خامشی انشا باشد
به که چندی دل ما خامشی انشا باشد
جرس قافله بی نفسیها باشد
تا کی ای بیخبر از هرزه خروشیهایت
کف افسوس خموشی لب گویا باشد
گوشه بیخبری وسعت دیگر دارد
گرد آسوده همان دامن صحرا باشد
بر دل سوخته ام آب مپاش ای نم اشک
برق این حانه مباد آتش سودا باشد
نارسائی قفس تهمت افسرده دلیست
مشکلی نیست زخود رفتن اگر پا باشد
طلب افسرده شود همت اگر تنگ فضاست
طپش موج باندازه دریا باشد
یارب اندیشه قدرت نکشد دامن دل
زنگ این آینه ترسم ید بیضا باشد
بگدازید که در انجمن یاد وصال
دل اگر خون نشود داغ تمنا باشد
نسخه جسم که برهم زدن آرایش اوست
کم شیرازه پسندید گر اجزا باشد
شعله ها زیرنشین علم دود خوداند
چه شود سایه ما هم بسر ما باشد
تو و نظاره نیرنگ دو عالم (بیدل)
من و چشمی که بحیرانی خود وا باشد