شماره ١٩٧: چرا کس منکر بیطاقتیهای درا باشد
چرا کس منکر بیطاقتیهای درا باشد
دلی دارد چه مشکل گر بدردی آشنا باشد
دماغ آرزوهایت ندارد جز نفس سوزی
پر پرواز رنگ و بو اگر باشد هوا باشد
حریص صید مطلب راحت از زحمت نمیداند
بچشم دام گرد بال مرغان توتیا باشد
زنان شب دلت گر جمع گردد مفت عشرت دان
سحر فرش است در هر جا غبار آسیا باشد
زبان خامشان مضراب گفتگو نمی گردد
مگر در تار مسطر شوخی معنی صدا باشد
نفس بیهوده دارد پرفشانیهای ناز اینجا
تو می گنجی و بس گر در دل عشاق جا باشد
چه امکانست نقش این و آن بندد صفای دل
ازین آئینه بسیار است گر حیرت نما باشد
جهان خفته را بیدار کرد امید دیداری
تقاضای نگاهی بر صف مژگان عصا باشد
دران محفل که تأثیر نگاهت سرمه افشاند
شکست شیشه هم چون موج گوهر بیصدا باشد
بچندین شعله میبالد زبان حال مشتاقان
که یارب بر سر ما دود دل بال هما باشد
زبیدردیست دل را اینقدرها رنگ گردانی
گر این آئینه خون گردد بیکرنگ آشنا باشد
ندارم بزم پیری نشه ئی از زندگی (بیدل)
چو قامت حلقه گردد ساغر دور فنا باشد