شماره ٢٠٠: چشم تو بحال من گر نیم نظر خندد
چشم تو بحال من گر نیم نظر خندد
خارم بچمن نازد عیبم بهتر خندد
تا چند بران عارض بر رغم نگاه من
از حلقه گیسویت گلهای نظر خندد
در کشور مشتاقان بی پرتو دیدارت
خورشید چرا تا بد بهرچه سحر خندد
دل میچکد از چشمم چون ابر اگر گریم
جان میدمد از لعلت چون برق اگر خندد
در کارگه خوبی یارب چه نزاکتهاست
صد کوه بخود بالد تا موی کمر خندد
در جوی دم تیغت شیرینی آبی هست
کز جوش حلاوتها زخمش بشکر خندد
سامان طرب سهل است زین نقش که ما داریم
صبح از دو نفس فرصت بر خود چقدر خندد
هر شبنم ازین گلشن تمهید گلی دارد
با گریه مدارا کن چندانکه اثر خندد
از سعی هوس بگذر (بیدل) که درین گلشن
گل نیز اگر خندد از پهلوی زرخندد