شماره ١٤٦: صبحی که گلت بباغ باشد
صبحی که گلت بباغ باشد
گل در بغل چراغ باشد
تمثال شریک حسن مپسند
گو آینه بیتو داغ باشد
ای سایه نشان خویش گم کن
تا خورشیدت سراغ باشد
آنسوی عدم دوگام واکش
گر آرزوی فراغ باشد
مردیم بحسرت دل جمع
این غنچه گل چه باغ شد
گویند بهشت جای خوبیست
آنجا هم اگر دماغ باشد
(بیدل) بامید وصل شادیم
گو طوطی بخت زاغ باشد