شماره ١١٢: چیست هستی بآنهمه آزار
چیست هستی بآنهمه آزار
گل چشمی و ناز صد مژه خار
عیش مزد خیال نومیدیست
حسرتی خون کن و بهار انگار
نیست امروز قابل ترجیح
حلقه صحبتی بحلقه مار
در ترشروئی انفعالی هست
سر که ناچار عطر آرد بار
دم پیری زخود مشو غافل
صبح را نیست در نفس تکرار
شاید آینه ئی به بار آید
تخم اشکی بیاد جلوه بکار
حیرتت قدردان این چمنست
رنگ ما نشکنی مژه مفشار
چون قلم عندلیب معنی را
بال پرواز نیست جز منقار
سرکشی سنگ راه آزادیست
کوه صحراست گر شود هموار
نوسواد کتاب امیدم
غافلم زانچه می کنم تکرار
خلوت بی تکلفی دارم
که اگر وارسم ندارم بار
(بیدل) این باغ حیرت آبادست
هر گل آنجاست پشت بر دیوار