غزلیات - بخش ششم

شماره ١: نفس با یکجهان وحشت بخاک و آب میسازد
شماره ٢: نفس بغیر تگ و پوی باطلی که ندارد
شماره ٣: نفس تا پرفشانست از تو و من برنمی آید
شماره ٤: نفس درازی کس تا بچون و چند نیفتد
شماره ٥: نفس زینسان که بر عزم پرافشانی کدی دارد
شماره ٦: نفس را شور دل از عافیت بیگانه ئی دارد
شماره ٧: نفس هم از دل من بی شکستن برنمی آید
شماره ٨: نقش دوئی بر آئینه من نه بسته اند
شماره ٩: نقشم از ضعف باندیشه دیدن نرسد
شماره ١٠: نقشم کسی از سعی چه فرهنگ برارد
شماره ١١: نقش نیرنگ جهان جوهر رم میباشد
شماره ١٢: نقش هستی جز غبار وهم نیرنگی نبود
شماره ١٣: نقطه دل کرد گشت و خط پرکار شد
شماره ١٤: نگاهت جوش صد میخانه از ساغر برون آرد
شماره ١٥: نگه در شبهه تحقیق من معذور میباشد
شماره ١٦: نگه زروی تو تا کامیاب میگردد
شماره ١٧: نوبهار است و جهان سیر چمن ها دارد
شماره ١٨: نهال زندگی بالیدنی وحشت کمین دارد
شماره ١٩: نهال وحشت ما خالی از ثمر نبود
شماره ٢٠: نه با ساز هوس جوشد نه بر کسب هنر پیچد
شماره ٢١: نه تنها از قدح مستی و از گل رنگ می جوشد
شماره ٢٢: نه غنچه سر بگریبان کشیده میماند
شماره ٢٣: نه فخر میدمد اینجا نه ننگ میبارد
شماره ٢٤: نه مفصل نه مجملی دارد
شماره ٢٥: نه هستی از نفسهایم شمار ناله میگیرد
شماره ٢٦: نیام تیغ عالمگیر مستی موج می باشد
شماره ٢٧: نیرنگ امل گل بقا بود
شماره ٢٨: وحشت ما را تعلق رام نتوانست کرد
شماره ٢٩: وحشتم گر یک طپش در دشت امکان بشکفد
شماره ٣٠: وداع عمر چمن ساز اعتبارم کرد
شماره ٣١: وداع کلفتم تا گل کند چاک جگر ریزد
شماره ٣٢: وضع فلک آنجا که بیک حال نباشد
شماره ٣٣: وعده افسونان طلسم انتظارم کرده اند
شماره ٣٤: وهم بلند و پست جاه چند دلت سیه کند
شماره ٣٥: هر جا خرام ناز تو تمکین عیان کند
شماره ٣٦: هر جا صلای محرمی راز داده اند
شماره ٣٧: هر جا طپش شمع درینخانه نهفتند
شماره ٣٨: هر جا نفسی هست زهستی گله دارد
شماره ٣٩: هر چند بحق قرب تو مقدور نباشد
شماره ٤٠: هر چند خودنمائی تخت و حشم نباشد
شماره ٤١: هر چند دل از وصل قدح نوش نباشد
شماره ٤٢: هر چه آنجاست چو آنجا روی اینجا گردد
شماره ٤٣: هر سخن سنجی که خواهد صید معنیها کند
شماره ٤٤: هر سو نظر گشودیم زان جلوه رنگ دارد
شماره ٤٥: هر کجا آئینه حسن جنون گل میکند
شماره ٤٦: هر کجا سعی جنون بر عزم جولان بشکند
شماره ٤٧: هر کجا شمع تماشای تو روشن میشود
شماره ٤٨: هرکجا عبرت بدرس وعظ رهبر میشود
شماره ٤٩: هر کجا عشاق را درد طلب منظور شد
شماره ٥٠: هر کرا اجزای موهوم نفس دفتر بود
شماره ٥١: هر کرا دیدم زلاف ما و من شرمنده بود
شماره ٥٢: هرگز بدستگاه نظر پا نمیرسد
شماره ٥٣: هر کس برهت چشم تری داشته باشد
شماره ٥٤: هر که آمد در جهان بیکس تر از ما میرود
شماره ٥٥: هر که انجام غرور من و ما می بیند
شماره ٥٦: هر که اینجا میرسد بی اعتدالی میکند
شماره ٥٧: هر که حرفی از لبت وامیکشد
شماره ٥٨: هر که در اظهار مطلب هرزه نالی میکند
شماره ٥٩: هر که زین انجمن آثار صفا میبیند
شماره ٦٠: هر نفس دل صد هزار اندیشه پیدا میکند
شماره ٦١: همت از گردن کشی مشکل باستغنا رسد
شماره ٦٢: همتی گر هست پائی بر سر دنیا زنید
شماره ٦٣: همچو آتش هر کرا دود طلب در سر بود
شماره ٦٤: همچو گوهر قطره خشکی عیانم کرده اند
شماره ٦٥: همچو مینا غنچه رازم بهار آهنگ شد
شماره ٦٦: همه راست زین چمن آرزو که بکام دل ثمری رسد
شماره ٦٧: همین دنیاست کانجامش قیامت پرده در گردد
شماره ٦٨: هوس پیمائی جاهت خمار آلود غم دارد
شماره ٦٩: هوس پیمای فرصت گرد کلفت در قفس دارد
شماره ٧٠: هوس تا چند بر دل تهمت هر خشک وتر بندد
شماره ٧١: هوس تعین خواجگی به نیاز بنده نمیرسد
شماره ٧٢: هوس جنون زده نفس بکدام جلوه کمین کند
شماره ٧٣: هوس در مزرع آمال گو صد خرمن انبارد
شماره ٧٤: هوش تا عافیت آئینه مستی نشود
شماره ٧٥: هیهات دم باز پسن عرض ادب برد
شماره ٧٦: یاد تو آتشی است که خامش نمیشود
شماره ٧٧: یاد شوقی کز جفاهایت دل ما شاد بود
شماره ٧٨: یاران مزه عبرت زین مائده بردند
شماره ٧٩: یاران فسانه های تو و من شنیده اند
شماره ٨٠: یاران درین بیابان از ما اثر مجوئید
شماره ٨١: یاران چو صبح قیمت وحشت گران کنید
شماره ٨٢: یاران تمیز هست بد خو نکرده اند
شماره ٨٣: یارب چسان کنم بهوای دعا بلند
شماره ٨٤: یاس فرسای تغافل دل ناشاد مباد
شماره ٨٥: یک دو دم هنگامه تشویش مهر کینه بود
شماره ٨٦: یکسر مو گر هوس از فکر جاهی بگذرد
شماره ٨٧: ای ساز برو دوش تو پیراهن کاغذ
شماره ٨٨: ستمکش تو بقاصد اگر دهد کاغذ
شماره ٨٩: از بسکه زد خیال توام آب در نظر
شماره ٩٠: از غبار جلوه غیر تو تا بستم نظر
شماره ٩١: ای ابرنی بباغ و نه در لاله زار بار
شماره ٩٢: ایقا صد تحقیق زتسلیم مدد گیر
شماره ٩٣: این بحر را یک آینه دشت سراب گیر
شماره ٩٤: ایهوس قطع نفس کن ساعتی دنگم گذار
شماره ٩٥: بار شاد ادب در دستگاه خودسران مگذر
شماره ٩٦: با همه بیدست و پائی اندکی همت گمار
شماره ٩٧: بخود آنقدر کر و فر مچین که ببنددت پی کین کمر
شماره ٩٨: بر تماشای فنایم دوخت پیری ها نظر
شماره ٩٩: بر خیالی چیده ئیم از دیده تا دل انتظار
شماره ١٠٠: بصفحه ئی که حدیث جنون کنم تحریر
شماره ١٠١: بعجز کوش و تگ و تاز دیگر آسان گیر
شماره ١٠٢: تا چند حسرت چمن و سایه های ابر
شماره ١٠٣: تا کنم از هر بن مو رنگ هستی آشکار
شماره ١٠٤: تا کی خیال هستی موهوم سر بر آر
شماره ١٠٥: ترک دنیا کن غم این سحر باطل برمدار
شماره ١٠٦: تیغ در دستست یار از جیب بیرون آر سر
شماره ١٠٧: جسم غافل را باندوه رم فرصت چکار
شماره ١٠٨: چشم تعظیم از گرانجانان این محفل مدار
شماره ١٠٩: چشم واکردم بخویش اما زآغوش شرار
شماره ١١٠: چشم واکن رنگ اسرار دگر دارد بهار
شماره ١١١: چه رسد زنشه ئی معنوی بدماغ بیحس بیخبر
شماره ١١٢: چیست هستی بآنهمه آزار
شماره ١١٣: حکم دل دارد زهمواری سرو روی گهر
شماره ١١٤: خاک ما نامها بجانب یار
شماره ١١٥: خیال زلف که واکرد راه در زنجیر
شماره ١١٦: دارم زسیر گلشن اسباب در نظر
شماره ١١٧: در چمن تا قامتش انداز شوخی کرد سر
شماره ١١٨: درس هستی فکر تکراری ندارد خوانده گیر
شماره ١١٩: در طلسم درد از ما میتوان بردن اثر
شماره ١٢٠: در عشق زپرواز نفس آینه برگیر
شماره ١٢١: در گلستانی که سرو او نباشد جلوه گر
شماره ١٢٢: در هوسگاه عالم بیکار
شماره ١٢٣: درین ادبکده جز سر بهیچ جا مگذار
شماره ١٢٤: دست داری بر فشان چون گل درین گلزار زر
شماره ١٢٥: دل از فسون تعلق نگاه در زنجیر
شماره ١٢٦: دل بیضه طاوس خیالست ببر گیر
شماره ١٢٧: زاهد زدعوت خلق دارد عجب کر و فر
شماره ١٢٨: زصبح طلعتش آینه دل را صفا بنگر
شماره ١٢٩: زهی زروی تو آینه آفتاب منیر
شماره ١٣٠: زین بحر بیکران کم هر اعتبار گیر
شماره ١٣١: سعی نفس کفیل تست زحمت جستجو مبر
شماره ١٣٢: سیر گلزار که یارب در نظر دارد بهار
شماره ١٣٣: شب زندگی سرآمد بنفس شماری آخر
شماره ١٣٤: شبی که شعله یاد تو داشت سیر جگر
شماره ١٣٥: شد نظر واکردنی خواب فراموشی شرار
شماره ١٣٦: غبار فرصت ازین کارگاه وهم مگیر
شماره ١٣٧: قد خمیده ندارد بغیر ناله حضور
شماره ١٣٨: گل عجزی تصور کن بهار کبریا بنگر
شماره ١٣٩: مردی چو شمع در همه جا نگاه دار
شماره ١٤٠: مژگان گشا جهان ته بال نگاه گیر
شماره ١٤١: ناتمام همتی تا عجز سامان نیست سر
شماره ١٤٢: نکرد ضبط نفس راز وحشتم مستور
شماره ١٤٣: نمیگویم بگردون سیر کن یا بر هوا بنگر
شماره ١٤٤: به جام باده شناسم نه کاسه طنبور
شماره ١٤٥: نه غنچه عافیت افسون نه گل بقا تأثیر
شماره ١٤٦: هستی چو صبح قابل ضبط نفس مگیر
شماره ١٤٧: همنشین با من زتشویش هوسها کین مگیر
شماره ١٤٨: هوای تیغ تو افتاد تا مرا در سر
شماره ١٤٩: ای بیخودی بر آینه وهم رنگ ریز
شماره ١٥٠: بدل زمقصد موهوم خار خار مریز
شماره ١٥١: بسکه از شادابی خطت شد این گلزار سبز
شماره ١٥٢: بکنج زانوی تسلیم طرح امن انداز
شماره ١٥٣: بی پرده است و نیست عیان راز من هنوز
شماره ١٥٤: پوچست سر بسر فلک بیمدار مغز
شماره ١٥٥: جامی مگر از بزم حیا در زده ئی باز
شماره ١٥٦: جرأت پیریم این بس که بچندین تگ و تاز
شماره ١٥٧: چو شمع غره مشو چشم بر حیا انداز
شماره ١٥٨: خار خارت کشت و پیش حرص بیکاری هنوز
شماره ١٥٩: خودسری گرد دل تنگ نگردد هرگز
شماره ١٦٠: خون شد دل و زاشک اثر میکشد هنوز
شماره ١٦١: دارم دلی از داغ تمنای تو لبریز
شماره ١٦٢: دل مصفا کن شرر در خرمن اسباب ریز
شماره ١٦٣: رنگ طاقت سوخت اما وحشت آغازم هنوز
شماره ١٦٤: سودای تگ و تاز هوسها زسرانداز
شماره ١٦٥: عمری خیال پخت سر گیر و دار مغز
شماره ١٦٦: غبار ره شو و سرکوب صد حشم برخیز
شماره ١٦٧: فتیله ئی بدل بیخبر زداغ افروز
شماره ١٦٨: کی رود از خاطر آشفته ام سودای ناز
شماره ١٦٩: نرگسش وامیکند طومار استغنای ناز
شماره ١٧٠: هر کجا آینه ما گردد از زنگار سبز
شماره ١٧١: از لب خامش زبان وامانده کامست و بس
شماره ١٧٢: ایدلت صیاد راز از لب مده بیرون نفس
شماره ١٧٣: بی پردگی کسوت هستی زحیا پرس
شماره ١٧٤: بی تأمل در دم پیری مده بیرون نفس
شماره ١٧٥: پر تیره روزم از من بی پا و سر مپرس
شماره ١٧٦: تب و تاب بیهده تا کجا بگشاد بال و پر از نفس
شماره ١٧٧: جز ستم بر دل ناکام نکرداست نفس
شماره ١٧٨: چشم واکن شش جهت یار است و بس
شماره ١٧٩: چند نشینی زکلفت دل مایوس
شماره ١٨٠: خود سر زعافیت بتکلف برید و بس
شماره ١٨١: درین بساط هوس پیش از اعتبار نفس
شماره ١٨٢: دل قیامت میکند از طبع ناشادم مپرس
شماره ١٨٣: وق شهرتها دلیل فطرت خام است و بس
شماره ١٨٤: زندگی محروم تکرار است و بس
شماره ١٨٥: صاحب دلرا نزیبد گفت و گو با هیچکس
شماره ١٨٦: صبحست و دارد آن گل در سر هوای نرگس
شماره ١٨٧: غفلت آهنگم زساز حیرت ایجادم مپرس
شماره ١٨٨: غم نه تنها بر دلم نالید وبس
شماره ١٨٩: کاروان ما ندارد گردی از صوت جرس
شماره ١٩٠: گر شود از خواب من خیال تو محبوس
شماره ١٩١: گره چو غنچه نباید زدن بتار نفس
شماره ١٩٢: نفس ثبات ندارد بسست کار نویس
شماره ١٩٣: نیست بیشور حوادث آمد و رفت نفس
شماره ١٩٤: آب از یاقوت میریزد تکلم کردنش
شماره ١٩٥: آخر چو شمع سوختم از برگ و ساز خویش
شماره ١٩٦: آنرا که زخود برد تمنای سراغش
شماره ١٩٧: آه ازین جلوه نقاب فروش
شماره ١٩٨: آئین خودآرائی از روز الستستش
شماره ١٩٩: اشکم قدم آبله فرسا ننهد پیش
شماره ٢٠٠: اگر چه غنچه میسر شود شکستن خویش
شماره ٢٠١: اگر زین رنگ تمکین میزند موج از سراپایش
شماره ٢٠٢: ای خیال آواره نیرنگ هوش
شماره ٢٠٣: ای زلعلت سخن گلاب فروش
شماره ٢٠٤: این صبح که جولانها بر چرخ برین هستش
شماره ٢٠٥: ببر کشید زبس جوش نازکی تنگش
شماره ٢٠٦: بتاراج جنون دادم چه هستی و چه فرهنگش
شماره ٢٠٧: برنگی کج کلاه افتاده خم در پیکر تیغش
شماره ٢٠٨: پر خودنمای کارگه چند و چون مباش
شماره ٢٠٩: بزم امکان بسکه عام افتاده دور ساغرش
شماره ٢١٠: بساز نیستی بسته است شور ما و من بارش
شماره ٢١١: بسکه افتاده است بی نم خون صید لاغرش
شماره ٢١٢: بلوح جسم که یکسر نفس خطوط حکستش
شماره ٢١٣: بهار صنع چو دیدیم در سرو کارش
شماره ٢١٤: به پیری از هوس زندگی خمار مکش
شماره ٢١٥: بهر بزمی که باشد جلوه فرما جوهر تیغش
شماره ٢١٦: بیتو مشکل کنم از خلق نهان جوهر خویش
شماره ٢١٧: بیخلل نگذاشت گل را صنعت اجزای خویش
شماره ٢١٨: بی نشان حسنی که جز در پرده نتوان دیدنش
شماره ٢١٩: تا کی افسردن دمی از فکر خود وارسته باش
شماره ٢٢٠: تماشائی که من دارم مقیم چشم حیرانش
شماره ٢٢١: جفاجوئی که من دارم هوای تیر مژگانش
شماره ٢٢٢: چند پاشی زجنون خاک هوس بر سر خویش
شماره ٢٢٣: چنین تا کی طپد در انتظار زخم نخچیرش
شماره ٢٢٤: جوانی دامن افشان رفت و پیری هم بدنبالش
شماره ٢٢٥: جوانی سوخت پیری چند بنشاند بمهتابش
شماره ٢٢٦: چو ابرو بحر زلاف سخا پشیمان باش
شماره ٢٢٧: چو تمثالی که بی آینه معدوم است بنیادش
شماره ٢٢٨: چو دریابد کسی رنگ ادای چشم خودکامش
شماره ٢٢٩: چه سازم تا توانم ریخت رنگ سجده در کویش
شماره ٢٣٠: چه لازمست کشد تیغ چشم خونخوارش
شماره ٢٣١: چه لازم جوهر دیگر نماید پیکر تیغش
شماره ٢٣٢: حیا بی پرده نپسندید راز حسن یکتایش
شماره ٢٣٣: خط مشکین شد و بال غنچه جان پرورش
شماره ٢٣٤: خواه در معموره جان خواه در ویرانه باش
شماره ٢٣٥: در آن کشور که پیشانی گشاید حسن جاویدش
شماره ٢٣٦: دل بکام دست چندی خرمی اظهار باش
شماره ٢٣٧: دل بهجران صبر کرد اما فزون شد شیونش
شماره ٢٣٨: دل بیمدعا رنگی ندارد تا کنم فاشش
شماره ٢٣٩: دلی دیوانه ئی دارم بگیسوی گره گیرش
شماره ٢٤٠: دلی گمگشته ئی دارم چه میپرسی زاحوالش
شماره ٢٤١: دلی دارم که غیر از غنچه بودن نیست بهبودش
شماره ٢٤٢: دلی را که بخشد گداز آرزویش
شماره ٢٤٣: دلی که گردش چشم تو بشکند سازش
شماره ٢٤٤: رنگ گل تعبیر دمید از کف پایش
شماره ٢٤٥: زبان فرسوده نقدی را که شد پابسته سودایش
شماره ٢٤٦: زبرق بی نیازی خنده ها دارد گلستانش
شماره ٢٤٧: زبس دامان ناز افشاند زلف عنبرافشانش
شماره ٢٤٨: رسا زقافله ما که ما و من جرسستش
شماره ٢٤٩: سخن سنجی که مدح خلق نفریبد بوسواسش
شماره ٢٥٠: سر تاراج گلشن داشت سرو فتنه بالایش
شماره ٢٥١: شخص معدومی به پیش وهم خود موجود باش
شماره ٢٥٢: شکست خاطری دارم مپرس از فکر تدبیرش
شماره ٢٥٣: شوق آزادی سر از سامان استغنا مکش
شماره ٢٥٤: صبا ای بیک مشتاقان قدم فهمیده نه سویش
شماره ٢٥٥: صبح از چه خرابات جنون کرد بهارش
شماره ٢٥٦: طپید آئینه بسکه در آرزویش
شماره ٢٥٧: طرب خواهی درین محفل برون آگامی آنسویش
شماره ٢٥٨: عالم از چشم ترم شد میفروش
شماره ٢٥٩: عبارت مختصر تا کی سوال وصل پیغامش
شماره ٢٦٠: عمرها شد بی نصیب راحتم از چشم خویش
شماره ٢٦١: عیب همه عالم زتغافل بهنر پوش
شماره ٢٦٢: فریاد جهان سوخت نفس سعی کمندش
شماره ٢٦٣: گر نه ئی عین تماشا حیرت سرشار باش
شماره ٢٦٤: کشت عاشق که دهد داد گیاه خشکش
شماره ٢٦٥: کلاه نیست تعین که ما زسر فگنیمش
شماره ٢٦٦: که دارد جوهر تحقیق حسرتگاه ناموسش
شماره ٢٦٧: گزند زندگانی در کفن جسم است تدبیرش
شماره ٢٦٨: متاع هستی ئی دارم مپرس از بود و نابودش
شماره ٢٦٩: مرغی که پرافشاند بگلزار خیالش
شماره ٢٧٠: مکش دردسر شهرت میفگن بر نگین زورش
شماره ٢٧١: من و آن فتنه بالائی که عالم زیر دستستش
شماره ٢٧٢: من و پرفشانی حسرتی که گم است مقصد بسملش
شماره ٢٧٣: من نمیگویم زیان کن یا بفکر سود باش
شماره ٢٧٤: مپرسید از نگین شاه و اقبال نفس کاهش
شماره ٢٧٥: نداشت پروای عرض جوهر صفای آئینه فرنگش
شماره ٢٧٦: نمیدانم چه گل درپرده دارد زخم شمشیرش
شماره ٢٧٧: هر گه روم از خویش بسودای وصالش
شماره ٢٧٨: هوس وداع بهار خیال امکان باش
شماره ٢٧٩: از قناعت خاک باید کرد درانبان حرص
شماره ٢٨٠: پر کوته است دست بهر سود راز حرص
شماره ٢٨١: گرفته اشک مرا دیده تا بدان رقص
شماره ٢٨٢: ای بیخبر مشو زنفس در هوای فیض
شماره ٢٨٣: خلقی است شمع وار درین قحط جای فیض
شماره ٢٨٤: مباد دامن کس گیرم از فسون غرض
شماره ٢٨٥: مگشا جریده ئی حاجتت بر دوستان زکف غرض
شماره ٢٨٦: بر جنون نتوان شد از عقل ادب پرور محیط
شماره ٢٨٧: شده فهم مقصد عالمی زتلاش هرزه قدم غلط
شماره ٢٨٨: گشتم از بیدست و پائیها بخشک تر محیط
شماره ٢٨٩: نبود نقطه ئی از علم این کتاب غلط
شماره ٢٩٠: دارد از ضبط نفس طبع هوس پرور چه حظ
شماره ٢٩١: نشکسته ساغر عاریت زحصول آب بقا چه حظ
شماره ٢٩٢: نمیشود کس ازین عبرت انجمن محظوظ
شماره ٢٩٣: از عدم مشکل نه آسان سیر امکان کرد شمع
شماره ٢٩٤: اثر خجالت مدعا اگر این الم دمد از طمع
شماره ٢٩٥: ای هستی تو وضع درنگ و شتاب شمع
شماره ٢٩٦: باز امشب نفس شعله فشان دارد شمع
شماره ٢٩٧: بی نم خجلت نمیباشد سر و کار طمع
شماره ٢٩٨: سوختن یک نغمه است از ساز شمع
شماره ٢٩٩: غبار تفرقه هر جا بود مقابل جمع
شماره ٣٠٠: نشسته ئی زدل تنگ بر در تصدیع
شماره ٣٠١: نی در پرواز زدنی سعی جولان کرد شمع
شماره ٣٠٢: هر چه در دل گذرد وقف زبان دارد شمع
شماره ٣٠٣: هر کجا کردم بیاد سجده ات ساز رکوع
شماره ٣٠٤: هوس جنون زده تا کجا همه سو قدم زند از طمع
شماره ٣٠٥: بذوق گرد رهت میدوم سراسر باغ
شماره ٣٠٦: شمع من گرم حیا کرد مگر سوی چراغ
شماره ٣٠٧: عالم همه داغست و ندارد اثر داغ