شماره ١٣٩: مردی چو شمع در همه جا نگاه دار
مردی چو شمع در همه جا نگاه دار
هر چند سر بباد رود پا نگاهدار
گوهر دهد دمی که کند قطره ضبط موج
دل جمع کن عنان نفسها نگاهدار
تا گم نگردد آئینه بی نشانیت
هر جا روی بسر پر عنقا نگاهدار
ابرام ما ذخیره صد رنگ آبروست
هر خجلتی که می بری از ما نگاهدار
آغوش بی نیاز دل از مدعا تهیست
این شیشه را بسنگ فگن یا نگاهدار
هر جا خط رعایت احباب خواندی است
نام وفا همان بمعما نگاهدار
یکبار صرف یاس مکن یاد رفتگان
چیزی زدی بعبرت فردا نگاهدار
در بزم وصلم آرزوی جلوه داغ کرد
یارب مرا زخواهش بیجا نگاهدار
تا در چه وقت شعله زند دود احتیاج
مشتی عرق بمنع تقاضا نگاهدار
ای منکر محال اگر مرد طاقتی
یاد خرام او کن و خود را نگاهدار
بی باده نیز شیشه بطاق هوس خوشست
ما را بیادگار دل ما نگاهدار
دامان عجز با همه قدرت زکف مده
از سر فتادنی بته پا نگاهدار
تا حرص کم خورد غم چیزی نداشتن
ای بوالفضول دست زدنیا نگاهدار
(بیدل) غریب کشور لفظست معنیت
عرض پری بعالم مینا نگاهدار