شماره ١٥٤: پوچست سر بسر فلک بیمدار مغز
پوچست سر بسر فلک بیمدار مغز
چون شیشه زین کدو مطلب زینهار مغز
راحت کند بسختی ایام نرم خو
از استخوان بخویش برآرد حصار مغز
ذوق جفا زطینت خاصان نمیرود
چون پوست مشکلست دهد آشکار مغز
سرها زبس فشرده افسون وحشتست
چون نارجیل میکند از خود کنار مغز
نقدست انتقام شگفتن درینچمن
جوش شگوفه میکشد از شاخسار مغز
از بسکه دیده در ره تیر تو دوختیم
چون استخوان سفید شد از انتظار مغز
ناصح مکش ترانه عبرت بگوش من
دارم سری که کاشته در پنبه زار مغز
ناز سبو بسرخوشی باده میکشند
آتش به پوست زن که نیاید بکار مغز
عمریست آسمان بهوا چرخ میزند
گردش نرفت ازین سربی اعتبار مغز
بیمعرفت بفتوی تحقیق کشتنی است
از هر سری که مغز ندارد برار مغز
کو سر که فال عشرت سامان زند کسی
نبود حباب قابل یکقطره وار مغز
(بیدل) دماغ سوخته طرز فکر را
مانند ناله خامه دمد تار تار مغز