شماره ١٥٥: جامی مگر از بزم حیا در زده ئی باز
جامی مگر از بزم حیا در زده ئی باز
کاتش بدل شیشه وساغر زده ئی باز
آنزلف پریشان زده ئی شانه ندانم
بر دفتر دلها زچه مسطر زده ئی باز
بر گوشه دستار تو آن لاله سیراب
لخت جگر کیست که بر سر زده ئی باز
ای ساغر تبخاله ازین تشنه سلامی
خوش خیمه بر آن چشمه کوثر زده ئی باز
مخموری و مستی همه فرشست براهت
چون چشم خود امروز چه ساغر زده ئی باز
ابر چه بهار است که بر بسمل نازت
تیغ مژه با برق برابر زده ئی باز
هشدار که پرواز غرورت نه رباید
دل بیضه و همت و ته پر زده ئی باز
بر هستی موهوم مچین خجلت تحقیق
بر کشتی درویش چه لنگر زده ئی باز
از خاک دمیدن بقبا صرفه ندارد
ای گل زگریبان که سر بر زده ئی باز
(بیدل) زفروغ گهر نظم جهانتاب
دامن بچراغ مه و اختر زده ئی باز