شماره ١٩٩: اشکم قدم آبله فرسا ننهد پیش
اشکم قدم آبله فرسا ننهد پیش
تا رفتن دل پای تقاضا ننهد پیش
دل سجده فروش سر کوئیست کز آنجا
خاکم همه گر آب شود پا ننهد پیش
کیفیت یادت زخودم می برد آخر
این جرعه محالست که مینا ننهد پیش
حیرانی ما صفحه ئی صد رنگ بیانست
آینه بساط لب گو یا ننهد پیش
ما و نم اشکی و سجود سر راهی
تسلیم وفا تحفه بهر جا ننهد پیش
روشن نتوان کرد سواد خط هستی
تا نسخه ئی عبرت پر عنقا ننهد پیش
ما بیخبران سربگریبان جنونیم
مجنون قدم از دامن صحرا ننهد پیش
پروانه نیرنگ سحرگاه ندارد
مشتاق تو آینه فردا ننهد پیش
جز سوختن از داغ حضوری نتوان یافت
آن به که کسی آینه ما ننهد پیش
در راه تو دلرا زپرافشانی رنگم
ساز قدمی هست مبادا ننهد پیش
آنجا که بود تیغ تو خضر ره تسلیم
آن کیست که چون شمع سر از پا ننهد پیش
همت خجلست از هوس دست فشاندن
کز چرخ سری تا بثریا ننهد پیش
حرصت همه گر قطره تقاضاست حذر کن
تا کاسه دریوزه دریا ننهد پیش
مفتست غنا چشمی اگر سیر توان کرد
زین بیش کسی نعمت دنیا ننهد پیش
(بیدل) شمرد بند گریبان ندامت
آن دست که در خدمت دلها ننهد پیش