شماره ٣٠٣: هر کجا کردم بیاد سجده ات ساز رکوع
هر کجا کردم بیاد سجده ات ساز رکوع
چون مه نو تا فلک رفتم به پرواز رکوع
پیش از ان کز خاک من بالد نهال زندگی
میرسد از بار دل در گوشم آواز رکوع
پیچ و تاب موج ها یکسر گهر گردیدنی است
سجده انجام است هر جا دیدی آغاز رکوع
شخص تسلیمی زپرواز هوس ها شرم دار
با هواکاری ندارد سرنگون تاز رکوع
ما ضعیفانرا بسامان سلیمانی بس است
سجده ایجاد نگین و خاتم انداز رکوع
گر منافق از تواضع صاحب دین می شود
تیغ هم خواهد نمازی شد به پرواز رکوع
راست میتازم چو اشک از دیده تا دامان خاک
بر نمیدارد دماغ سجده ام ناز رکوع
سرکشیها زین ادا آغوش رحمت می شود
دیگر ای غافل چه می خواهی زاعجاز رکوع
پیکرت خم کرد پیری از فنا غافل مباش
سخت نزدیکست (بیدل) سجده با ساز رکوع