شماره ١٥: چه دهد تردد هرزه ات زحضور سیر و سفر بکف
چه دهد تردد هرزه ات زحضور سیر و سفر بکف
که براه ما نگذشته قدمی زآبله سر بکف
دلت از هوس نزدوده ره معنی نگشوده
زجنون سر بهوا مرو چو سحاب دامن تر بکف
ستم است میل طبیعتت بغبار عالم بی بقا
زمحیط تا قدحت رسد مشکن خمار نظر بکف
زغرور طاقت بی یقین مفروش ما و من آنقدر
که رسی بعرصه امتحان زگداز زهره جگر بکف
کشد از مزاج تو تا بکی در فیض تهمت بستگی
زگشاد عقده دست و دل بد را کلید سحر بکف
تو بهشت نقد حقیقتی بامید نسیه الم مکش
بگذر زعشرت مبهمی که رسد زمان دگر بکف
نه مرا بضاعت و طاقتی نه ترا دماغ مروتی
زنیاز پنبه در آستین چه برم بسنگ شرر بکف
بغبار نم زده داشتم دو جهان ذخیره عافیت
چو سحر زدم بفضولی ئی که نه بال ماند و نه پر بکف
بهزار گنج گهر کسی نخرد برات مسلمی
بحقیقت گل این چمن نرسیده خواجه زر بکف
نه بعزت آنهمه مایلم نه بجاه و رتبه مقابلم
صدف قناعت (بیدلم) زدل شکسته گهر بکف