شماره ٨٤: آمدم طرح بهار تازه ئی انشا کنم
آمدم طرح بهار تازه ئی انشا کنم
یکدو گلشن بشگفم چشمی برویت وا کنم
از فسردن هر بن مویم مزار حیرتست
زان تبسمها جهانی مرده را احیا کنم
در خمارآباد امکان ساغر دیگر کجاست
التفاتی واکشم زانچشم و مستیها کنم
غنچه خرمن میکند شوقم زمین تا آسمان
بوسه واری گر بخاک آستانت جا کنم
فکر آنقامت جهانی را بلند آوازه کرد
رخصت نازی که منهم مصرعی رعنا کنم
شرم حسنم ساغر تکلیف چندین بیخودیست
بر قفا افتم چو مژگان گر مژه بالا کنم
در شکایت نامه ام چون کاغذ آتش زده
نقطه پر پیدا کند تا نامه بر پیدا کنم
نازپرورد تغافل خانه یکتائیم
هر کجا آئینه ئی را بینم استغنا کنم
قطره اشکی بطوفان آورم کز حسرتش
تشنه کامی را صدای ساغر دریا کنم
عشق (بیدل) گر بساط نازم آراید چو شمع
آنقدر گردن کشم از خود که سر را پا کنم