شماره ١٠٥: اسمیم بی مسمی دیگر چه وانمائیم
اسمیم بی مسمی دیگر چه وانمائیم
در چشمه سار تحقیق آبی که نیست مائیم
هر چند در نظرها داریم ناز گوهر
یکسر چو سلک شبنم در رشته هوائیم
بر موج قطره جز نام فرقی نمیتوان بست
ایغافلان دوئی چیست ما هم همین شمائیم
فطرت زشرم اظهار پیشانیم بنم داد
ما غرق صد خیالات زان یکعرق حیائیم
رمز عیان نهان ماند از بی تمیزی ما
گردون گره ندارد ما چشم اگر گشائیم
راهی بسعی تمثال واشد ولی چه حاصل
آینه نردبان نیست تا ما زخود برائیم
بنیاد عهد هستی زین بیشتر چه باید
در خورد یک تأمل خشت در وفائیم
از بیکسی نشستیم پامال سایه خویش
غمخوار ما دگر کیست بی بال و پر همائیم
بی نسبتی ازین بزم بیرون نشاند ما را
بر گوشها گرانیم از بسکه تر صدائیم
ترک ادب در این باغ چون ابر بیحیائیست
پرواز میشود آب گربال میگشائیم
ای بلبلان دمی چند مفتست شغل اوهام
در بیضه پرفشانی است از آشیان جدائیم
رنگ نه بسته بر ما بیداد کرد ورنه
دست کرا نگاریم پای کرا حنائیم
گر رنگ گل پرستیم یا جام می بدستیم
اینها جنون عشق است ما بلکه آشنائیم
با دل اگر بجوشیم (بیدل) کجا خروشیم
دود همین سپندیم بانگ همین درائیم