شماره ١٢٧: پایمالیم و فارغ از گله ایم
پایمالیم و فارغ از گله ایم
سر ببالین شکر آبله ایم
منزل و مقصدی معین نیست
لیک در فکر زادوراحله ایم
همه چون اشک میرویم بخاک
سرنگونی متاع قافله ایم
از سجود دوام وضع نیاز
فرض خوان نماز نافله ایم
یکنفس ساز و صد جنون آهنگ
کس چه داند که در چه سلسله ایم
پهلوی عجز ما مگردانید
چون زمین خوابگاه زلزله ایم
عبرت از بند بند ما پیداست
شکل مربوط جمله فاصله ایم
امتحان گلفروش راز مباد
غنچه سان یگدلیم و ده دله ایم
آخر از یکدگر گسیختن است
خوش معاشان بد معامله ایم
ناقبولی رواج معنی ماست
هرزه گویان دم مزن صله ایم
شرم دار از کمال ما (بیدل)
قطره ظرف و حباب حوصله ایم