شماره ١٦٧: بصد گردون تسلسل بست دور ساغر عشقم
بصد گردون تسلسل بست دور ساغر عشقم
که گردانید یارب اینقدر گرد سر عشقم
سیاهی میکنم اما برون از رنگ پیدائی
غبار عالم رازم سواد کشور عشقم
نه دنیا عبرت آموزم نه عقبی حسرت اندوزم
بهیچ آتش نمیسوزم سپند مجمر عشقم
بصیقل کم نمیگردد غرور زنگ خودبینی
مگر آئینه بر سنگی زند روشنگر عشقم
عنان بگسست عمر و من همان خاک درش ماندم
نشد این بادبان آخر حریف لنگر عشقم
غمم در دم سرشکم ناله ام خون دلم داغم
نمیدانم عرض گل کرده ام یا جوهر عشقم
گهی صلحم گهی جنگم گهی مینا گهی سنگم
دو عالم گردش رنگم جنون ساغر عشقم
چو شمع از گردنم حق وفا ساقط نمیگردد
درآتش هم عرق دارم خجالت پرور عشقم
نیم نومید اگر روزی دو احرام هوس دارم
که من چون داغ هر جا حلقه گشتم بر در عشقم
نه فخر کعبه دلخواهم نه ننگ دیرا کراهم
سر تسلیم و فرش هر چه خواهی چاکر عشقم
ندارد موی مجنون شانه ئی غیر از پریشانی
چه امکانست (بیدل) جمع گردم دفتر عشقم