" rel="stylesheet"/> "> ">

شماره ١٧١: بعرض جوهر طاقت درین محیط خموشم

بعرض جوهر طاقت درین محیط خموشم
که من زبار نفس چون حباب آبله دوشم
سپند مجمر یاسم نداشت سرمه دیگر
طپید ناله بکیفیتی که کرد خموشم
زبس بدرد طپیدن گداختم همه اعضا
توان شنید چو موج از شکست رنگم خروشم
چه ممکنست کسی پی برد بشوخی حالم
نشانده است تحیر بآب آینه جوشم
خوشم بحاصل تردامنی چو اشک ندامت
نه گوهرم که شوم خشک و آبرو بفروشم
زآفتاب کشم ناز خلعت زرین
گلیم بخت سیه بس بود چو سایه بدوشم
نوید عافیتی دارم از جهان قناعت
صدای بی نفس موج گوهر است سروشم
تغافلست زعالم لباس عافیت من
حباب وار ندانم بغیر چشم چه پوشم
چمن طرازی نازیست بیخودی امشب
صدای پای که دارد غبار رفتن هوشم
شرار نیم نگه فرصت نمود ندارد
در انتظار که نالم بآرزوی چه کوشم
درین چمن بچه گل آشنا شوم (بیدل)
مگر چو لاله دو روزی بداغ یاس بجوشم