شماره ١٧٥: بکمین دعوی هستیم که چو شمعش از نظر افگنم
بکمین دعوی هستیم که چو شمعش از نظر افگنم
هوس سری ته پاکشم رگ گردنی بسر افگنم
زغبار عالم مختصر چه هوای سیم و چه فکر زر
اثری نچیده ام آنقدر که بروبم و بدر افگنم
بسواد دوری حرص و گد چه امید محمل من کشد
فلک اطلسش مگر آورد که جلی به پشت خر افگنم
اگر دهد طلب وفا به بنای داغ غمت رضا
دو جهان آتش دل گدازم و طرح یک جگر افگنم
نتوان شدن بوفا قرین مگر از سجود ادب کمین
چو سرشک پا کشدم جبین که بآنمکان گذر افگنم
المی که بر جگر آورم بکجا زسینه برآورم
که بکوه اگر گذر آورم بصدایش از کمر افگنم
چقدر بعرصه آب و گل کندم مصاف هوس خجل
مژه ئی زگرد شکست دل بهم آرم و سپر افگنم
برهی که محمل نیک و بد هوس سجود تو میکند
سر خویشم از مژه پا خورد چوبه پیش پا نظر افگنم
چو سحاب میپرم ازتری بهوای منصب محوری
مگر انفعال سبکسری عرقی کند که پرافگنم
بچنین بضاعت شعله زن من (بیدل) و غم سوختن
که چو شمع در بر انجمن شرر است اگر گهر افگنم