شماره ١٧٧: بلب حرف طلب دزدم بدل شور هوس سوزم
بلب حرف طلب دزدم بدل شور هوس سوزم
خیال خام من تا پختگی گیرد نفس سوزم
هوس پردازیم از سیر مقصد باز میدارد
چراغم در ره عنقاست گربال مگس سوزم
دلیل کاروان وحشتم افسردگی تا کی
خروشی گل کنم شمعی بفانوس جرس سوزم
زیأس مدعا تا چند باشم داغ خاموشی
مدد کن ای نفس تا بر در فریاد رس سوزم
خزان رنگ مطلب آنقدر دارد بسامانم
که عالم در فروغ شمع غلطد گر نفس سوزم
زوهم غیر خجلت میکشم در بزم یکتائی
چه سازم عشق مختار است و میخواهد هوس سوزم
برنگ حیرت آینه غیرت شعله ئی دارم
که گر روشن شود جوهر بجای خار و خس سوزم
سپند آهی بدرد آورد و بیرون جست ازین محفل
شرر واری ببال ای ناله تا من هم قفس سوزم
جهان جلوه چون آینه رفت از دیده ام (بیدل)
تحیر امتیازم سوخت از داغ چه کس سوزم