شماره ١٨٢: بهستی از اثر اعتبار مایه ندارم
بهستی از اثر اعتبار مایه ندارم
چو موی کاسه چینی بغیر سایه ندارم
مگر بخاک رسانم سربنای تعین
که غیر آبله پا چو اشگ پایه ندارم
چو طفل اشک گداز دلیست پرورش من
یتیم عشقم و ربطی بشیر دایه ندارم
تهیه کف افسوس کرده ام چه توان کرد
بسرمه سائی عبرت جز این سلایه ندارم
بس است سطر گدازم چو شمع نامه الفت
دگر صریح چه انشا کنم کنایه ندارم
بماکیان تو زاهد مرا چه ربط و چه نسبت
تو سبحه گیر که من چون خروس خایه ندارم
سزد که مو لوبم خورده بر شعور نگیرد
که گمره از لم جزوی از هدایه ندارم
بهر طرف کشدم دل یکیست جاده و منزل
سوار مرکب شوقم خر کرایه ندارم
بنام محض قناعت کنید از من (بیدل)
که من چو مصحف تحقیق هیچ آیه ندارم