شماره ٢٠٢: تا چند زغفلت طرب اندیش نشینم
تا چند زغفلت طرب اندیش نشینم
کو درد که لختی بدل ریش نشینم
یک چشم زدن الفت اشک و مژه کم نیست
ظلمست درین غم کده زین بیش نشینم
در آتش امید سپندم منشانید
ناجسته زخود چند به تشویش نشینم
گردون دو نفس نقش حصیرم نه پسندید
تا پهلو آسایش درویش نشینم
آب گهرم چند درین کینه پرستان
ممنون دم تیغ و سرنیش نشینم
از نقش قدم سرکشی ناز نشاید
تا محو شدن به که ادب کیش نشینم
بر دامن پاک تو غبارم من (بیدل)
مگذار که دیگر بسر خویش نشینم