شماره ٢٢٦: جغد ویرانه خیال خودیم
جغد ویرانه خیال خودیم
پرفشان لیک زیر بال خودیم
شمع بخت سیه چه افروزد
آتش مرده زگال خودیم
رنگ کوتا عدم بگرداند
عالمی رفت و ما بحال خودیم
غم اوج حضیض جاه کراست
عشرت فقر بی زوال خودیم
کو قیامت چه محشر ای غافل
فرصت اندیش ماه و سال خودیم
دور ما را نه سبحه ایست نه جام
گردش رنگ انفعال خودیم
باده در جام و نشه مخموری
هجر پرورده وصال خودیم
بحر در جیب و خاک لیسیدن
چقدر تشنه زلال خودیم
غیر ما کیست حرف ما شنود
گفت وگوی زبان لال خودیم
دوری از خود قیامتست اینجا
بیتو زحمت کش خیال خودیم
شمع آسودگی چه امکانست
تا سری هست پایمال خودیم
از که خواهیم داد ناکامی
(بیدل) بیکسی مآل خودیم