شماره ٢٤٥: چو سرو از ناز برجوی حیا بالیدنت نازم
چو سرو از ناز برجوی حیا بالیدنت نازم
چو شمع از سرکشی در بزم دل نازیدنت نازم
همه موج شگفتن میچکد از چین پیشانی
گلستان حیا در غنچه گی پیچیدنت نازم
گهی از خنده گاهی از تغافل میبری دلرا
دقائق های ناز دلبری فهمیدنت نازم
ببازار تمنا گوهر بحر تغافل را
بمیزان عیاری هر زمان سنجیدنت نازم
زبان شانه میگوید بزلف فتنه پیرایت
که با این سرکشیها گرد سر گردیدنت نازم
زشبنم اشک میریزد صبا ای غنچه برپایت
بحال گریه آشفتگان خندیدنت نازم
بدست مردمان دیده صبح وصل او (بیدل)
گل حیرت زگلزار تماشاچیدنت نازم