شماره ٢٦١: چه دولت است که من نامت از ادب گیرم
چه دولت است که من نامت از ادب گیرم
زشرم دست تهی دامنی بلب گیرم
بعشق اگر همه تن غوطه ام دهند بقبر
چو داغ لاله سحرها بطوف شبگیرم
باین زبان که چو شمعم دماغ میسوزد
خموش اگر نشوم انجمن به تب گیرم
خمار اگر نشود ننگ مجلس آرائی
بمستی حلب شیشه گر حلب گیرم
غم وراثت آدم نخورده ام چندان
که راه خلد بامید این نسب گیرم
ندارم اینهمه رغبت بلذت دنیا
که ننگ آتشک از بوی این جلب گیرم
چو موی چینی از اقبال من چه میپرسی
عنان بشام شکستست سعی شبگیرم
خوشست چشم بپوشم زنقش کار جهان
هزار نسخه باین نقطه منتخب گیرم
زطرف مشرب مستان خجل شوم (بیدل)
دمیکه هفت فلک برگی از عنب گیرم