شماره ٢٨٤: خیز کز درس دوبی سر خط عاری گیریم
خیز کز درس دوبی سر خط عاری گیریم
جای شرمست زآینه کناری گیریم
دست و پاهای حنا بسته مکرر گردید
بعد از این دامن بی رنگ نگاری گیریم
نیستی صیقل آینه رحمت دارد
خاک گردیم و سر راه بهاری گیریم
تا توان سینه ببوی گل و ریحان مالید
حیف پائی که درین دشت بخاری گیریم
عمرها شد نفس سوخته محمل کش ماست
برویم از قدم ناقه شماری گیریم
زندگی آب شد از کشمکش حرص و هوا
چند تازیم پی سگ که شکاری گیریم
بنشینیم زمانی پس زانوی ادب
انتقام از تگ و دو آبله واری گیریم
ملک آفاق گرفتیم و گدائی باقیست
پادشاهیم اگر کنج مزاری گیریم
دامن دشت عدم منتظر وحشت ماست
کاش از تنگی این کوچه فشاری گیریم
دل سنگین ره صد قافله طاقت زده است
پر گرانیم بیا تا کم باری گیریم
رحم بر بیکسی خویش ضرور است ضرور
مژه پوشیم و سر خود بکناری گیریم
خاک ایندشت هوس هیچ ندارد (بیدل)
مگر از هستی موهوم غباری گیریم