شماره ١٠٤: غار یاسم بهر طپیدن هزار بیداد مینگارم
غار یاسم بهر طپیدن هزار بیداد مینگارم
بسرمه فرسود خامه اما هنوز فریاد مینگارم
بمکتب طالع آزمائی ندارم از جانکنی رهائی
قفای زانوی نارسائی دماغ فرهاد مینگارم
اگر بسر مشق تار موئی رسم به نقاش آن تبسم
زپرده دیده تا بمژگان چه حیرت آباد مینگارم
زسطر عنوان عجز نالی مباد مکتوب شوق خالی
زآشیان شکسته بالی پری بصیاد مینگارم
تغافلت کرد پایمالم چسان نگریم چرا ننالم
فرامشیهای رنگ حالم فرامشت باد مینگارم
نه کردمی فهمم از سواری نرنگ میخواهم از بهاری
شکسته کلک اعتباری بلوح ایجاد مینگارم
ادب بکلکم نیاز دارد وفا زمن امتیاز دارد
بصد رگ سنگ ناز دارد خطی که بر باد مینگارم
دماغ نظمی ندارم اکنون که ریزم از نوک خامه بیرون
زنبض دل جسته مصرعی خون بنیش فصاد مینگارم
برون گرد نمودم اما زاسم دارم غم مسما
هنوز نقشی زبال عنقا بصفحه باد مینگارم
بنقش تحقیق رعشه دستم خطاست ترکیب رنگ بستم
دمیکه این خامه در شکستم هزار بهزاد مینگارم
درین دبستان بسعی کامل نخواندم افسون نقش باطل
کمالم این بسکه نام (بیدل) بخط استاد مینگارم