غزلیات - بخش هشتم

شماره ١: دو را زان در چند در هر دشت و در گرداندم
شماره ٢: دو روزی گو بخون گل کرده باشد چشم نمناکم
شماره ٣: دور هستی پیش از گامی تمامش کرده ایم
شماره ٤: دوری بزمت در غم و شادی گر کند این می قسمت جامم
شماره ٥: دوش چون نی سطر دردی میچکید از خامه ام
شماره ٦: دوش کز دود جگر طرح شبستا کردیم
شماره ٧: دوش کز سیر بهار سوختن سر بر زدم
شماره ٨: دوش گستاخ بنظاره جانان رفتم
شماره ٩: رفت فرصت زکف اما من حیرت زده هم
شماره ١٠: رفتم از خویش و ببزم جلوه اش لنگر زدم
شماره ١١: رفتم زخویش و یاد نگاهیست حالیم
شماره ١٢: رنگ پر ریخته الفت گلزار توایم
شماره ١٣: زان بهار ناز حیرانم چه سامان کرده ام
شماره ١٤: زان پری چون شیشه تا کی شکوه خالی کنم
شماره ١٥: زان ناله که شب بیرخت افراخته بودم
شماره ١٦: زبال نار سابر خویش پیچیده است پروازم
شماره ١٧: زبس صرف ادب پیمائی عجز است احوالم
شماره ١٨: زبس ضعیف مزاج جهان تدبیرم
شماره ١٩: زبسکه حیرت دیدار برده است زهوشم
شماره ٢٠: زبسکه شور جنون گشت برق کلبه هوشم
شماره ٢١: زبس گرد وحشت گرفته است تنگم
شماره ٢٢: زبس لبریز حسرت دارد امشب شوق دیدارم
شماره ٢٣: زتحقیق نقوش لوح امکان رفع شک کردم
شماره ٢٤: زچاک سینه آهی می نویسم
شماره ٢٥: زحرف راحت اسباب دنیا پنبه در گوشم
شماره ٢٦: زخمی بدل از دست نگارین تو دارم
شماره ٢٧: زخود تهی شدم از عالم خراب گذشتم
شماره ٢٨: زخودداری چو موج گوهر آخر سنگ گردیدم
شماره ٢٩: زخورشید جمالش تا عرق سازد عیان انجم
شماره ٣٠: زدست عافیت داغم سپند یاس پروردم
شماره ٣١: زدشت بیخودی می آیم از وضع ادب دورم
شماره ٣٢: زدل چون غنچه یکچاک گریبان نگیر میخواهم
شماره ٣٣: زرنگ ناز چون گل بزم عشرت چیدنت نازم
شماره ٣٤: زسودای چشم تو تا کام گیرم
شماره ٣٥: زسوز و ماتم این انجمنها کی خبر دارم
شماره ٣٦: زصد ابرام بیش است انفعال چشم حیرانم
شماره ٣٧: زعلم و عمل نکته ها گوش کردم
شماره ٣٨: زفیض گریه سرشار افسردن فراموشم
شماره ٣٩: زفیض ناتوانی مصرعی در خلق ممتازم
شماره ٤٠: زندگی را از قد خم عبرت آگه میکنم
شماره ٤١: زنور و عالم امکان گر انتخاب گزینم
شماره ٤٢: زین باغ تا ستمکش نشو و نما شدم
شماره ٤٣: زین باغ همچو شبنم رنج خیال بردم
شماره ٤٤: زین سجده خود دار تفاخر چه فروشم
شماره ٤٥: زین صفر کز عدم در هستی گشوده ایم
شماره ٤٦: زین گریه اگر باد برد حاصل خاکم
شماره ٤٧: سایه وار از نارسایان جهان غربتیم
شماره ٤٨: سراغ عیش زعمر نمانده میگیرم
شماره ٤٩: سر اگر بر آسمان یا بر زمین مالیده ام
شماره ٥٠: سر تمنای پایبوسی بهر در و دشت میکشیدم
شماره ٥١: سحر زشرم رخت مطلعی بتاب رساندم
شماره ٥٢: سحر کیفیت دیدار از آئینه پرسیدم
شماره ٥٣: سرخط نازیست امشب زخمهای سینه ام
شماره ٥٤: سرخوش آن نرگس مستانه ایم
شماره ٥٥: سرمه شد آخر بخواب بیخودیها پیکرم
شماره ٥٦: سطری اگر زوضع جهان وانوشته ایم
شماره ٥٧: سنگ راهم میخورد حرصی که دارد احتشام
شماره ٥٨: سینه چاک یکجهان گرد هوس بالیده ام
شماره ٥٩: شب از رویت سخنهائی بهاراند ده میفگنم
شماره ٦٠: شب از یاد خطت سررشته جان بود در دستم
شماره ٦١: شباب رفت و من از یاس مبتلا ماندم
شماره ٦٢: شب بزم خیالی بدل سوخته چیدم
شماره ٦٣: شب چشم امتیازی بر خویش باز کردم
شماره ٦٤: شب جوش بهاری بدل تنگ شکستم
شماره ٦٥: شب که در حسرت دیدار کمین میکردم
شماره ٦٦: شب که عبرت را دلیل این شبستان یافتم
شماره ٦٧: شب وصل است از بخت اندکی توقیر میخواهم
شماره ٦٨: شبی که بی تو جهانرا بیاس تنگ برآرم
شماره ٦٩: شبی کز خیال تو گل چیده بودم
شماره ٧٠: شبی مشتاق رنگ آمیزی تصویر دل گشتم
شماره ٧١: شبی سیر خیال نقش پای دلربا کردم
شماره ٧٢: شرار سنگم و در فکر کار خویش میسوزم
شماره ٧٣: شرار کاغذ فرصت کمینم
شماره ٧٤: شررواری زفرصت رو نمای خویش میجویم
شماره ٧٥: شعله بیطاقتی افسرده در خاکسترم
شماره ٧٦: شعورت خواه مستم وانماید خواه مخمورم
شماره ٧٧: شکوه اسباب چند دل برمیدن دهیم
شماره ٧٨: شکوه فقر ملک بی نیازی کرد تسلیمم
شماره ٧٩: شمع سان چشمی کز اشک آتشین تر میکنم
شماره ٨٠: شمعی از وحشت نگاهی انجمن گم کرده ام
شماره ٨١: شور آفاقست جوشی از دل دیوانه ام
شماره ٨٢: صبح است و ما دماغ تمنا رسانده ایم
شماره ٨٣: صبح تمنا دمید دل چمنستان کنیم
شماره ٨٤: صد بیابان جنون آنطرف هوش خودم
شماره ٨٥: صد شکر که جز عجز گیاهی ندمیدیم
شماره ٨٦: صفحه هستی شرر تاراج آهی میکنم
شماره ٨٧: صورت خود زتو نشناخته ام
شماره ٨٨: صید کمند شوقیست از مهر تا بماهم
شماره ٨٩: عافیتها در مزاج پرفشان دزدیده ام
شماره ٩٠: عبرت انجمن جائیست ما منی که من دارم
شماره ٩١: عبث خود را چو آتش تهمت آلود غضب کردم
شماره ٩٢: عزت کلاه بی سر و سامانی خودیم
شماره ٩٣: عشق هوئی زد بصد مستی جنون باز آمدیم
شماره ٩٤: عمرها شد از ادب موج گهر در دامنم
شماره ٩٥: عمرها شد عرق از هستی مبهم داریم
شماره ٩٦: عمرها شد نقد دل بر چشم حیرانست وام
شماره ٩٧: عمریست بصحرای طلب عجز درائیم
شماره ٩٨: عمریست در نظرها اشک عرق نقابیم
شماره ٩٩: عمریست زاسباب غنا هیچ ندارم
شماره ١٠٠: عمریست قیامتکده گردش حالم
شماره ١٠١: عمریست چون نفس بطپیدن فسانه ام
شماره ١٠٢: عروج همتی در کار دارم
شماره ١٠٣: غبار عجز پروزای مقیم دامن خویشم
شماره ١٠٤: غار یاسم بهر طپیدن هزار بیداد مینگارم
شماره ١٠٥: فرصت کمین پرواز چون ناله سپندیم
شماره ١٠٦: فریاد کز توهم نامحرم حضوریم
شماره ١٠٧: فسردن نیست ممکن دست بردارد زپهلویم
شماره ١٠٨: فسرده در غبار دهر چون آینه زنگارم
شماره ١٠٩: فغان گل میکند هر گه بوحشت گام بردارم
شماره ١١٠: فهم حقیقت من و ما را بهانه ام
شماره ١١١: قابل بار امانتها مگو آسان شدیم
شماره ١١٢: قصه دیوانگان دارد سراسر نامه ام
شماره ١١٣: قفای زانوی پیری مقیم خلوت خویشم
شماره ١١٤: قیامت کرد گل در پیرهن بالیدنت نازم
شماره ١١٥: قیامت میکند حسرت مپرس از طبع ناشادم
شماره ١١٦: کاش یک نم گردش چشم تری میداشتم
شماره ١١٧: کام از جهان گرفتم و ناکام هم شدم
شماره ١١٨: گاه خرد جوهرم گاه جنون خودم
شماره ١١٩: گاهی بناله گه بطپش گرد میکنم
شماره ١٢٠: کباب عافیتم بیدماغ افسر جاهم
شماره ١٢١: گذشت عمر و شکست دل آشکار نکردم
شماره ١٢٢: گر از سایه یک نقش پا برترم
شماره ١٢٣: گر بپرواز و گر از سعی طپیدن رفتم
شماره ١٢٤: گر چراغ از نفس سوخته بر میکردم
شماره ١٢٥: گر در هوای او قدمی پیش رفته ایم
شماره ١٢٦: کر شدم تا چند شور حق و باطل بشنوم
شماره ١٢٧: گر لبی را بهوس ناله کمین میکردم
شماره ١٢٨: گر ما گوئیم ما کجائیم
شماره ١٢٩: گرنه شرابم چرا ساقی خون خودم
شماره ١٣٠: کف خاکستری میجوشم از خود پاک میگردم
شماره ١٣١: کف خاکم چسان مقبول جستجوی او گردم
شماره ١٣٢: کند هر جا عرق زانماه تابان گلفشان انجم
شماره ١٣٣: کو جهد که چون بوی گل از هوش خود افتم
شماره ١٣٤: کو شور دماغی که بسودای تو افتم
شماره ١٣٥: کو فضائی که نفس رازد ل آزاد کنم
شماره ١٣٦: گهی بر صبح پچیدم گهی با گل جنون کردم
شماره ١٣٧: گهی حجاب و گه آینه جمال توام
شماره ١٣٨: گهی در شعله می غلطم گهی با آب میجوشم
شماره ١٣٩: کی در قفس و دام هوا و هوس افتم
شماره ١٤٠: مپرسید از معاش خنده عنوانی که من دارم
شماره ١٤١: محو دلم مپرس زتحقیق عنصرم
شماره ١٤٢: مرده ام اما همان خجلت طراز هستیم
شماره ١٤٣: مزرع تسلیم ادب حاصلم
شماره ١٤٤: مژه خواباندم و دلرا بجمعیت علم کردم
شماره ١٤٥: مسلمان گشتم و هیچ از میان نکسست زنارم
شماره ١٤٦: مشت عرق زجبهه بهر باب ریختم
شماره ١٤٧: مقیم وحدتم هر چند در کثرت وطن دارم
شماره ١٤٨: من درین بحر نه کشتی نه کدو می آرم
شماره ١٤٩: من خاکسار گردن زکجا بلند کردم
شماره ١٥٠: منم آن نشه فطرت که خمستان قدیم
شماره ١٥١: موج ما را شرم دریای کرم
شماره ١٥٢: می پرست ایجادم نشه ازل دام
شماره ١٥٣: میدهد زیب عمارت از خرابی خانه ام
شماره ١٥٤: میرسد گویند باز آن آفتاب صبحدم
شماره ١٥٥: میم بساغر اگر خشکشد خمار ندارم
شماره ١٥٦: ناله عجز نوای لب خاموش خودم
شماره ١٥٧: نه بر صحرا نظر دارم نه در گلزار میگردم
شماره ١٥٨: نبری گمان فسردگی بغبار بی سروپائیم
شماره ١٥٩: ندارد آنقدر قطع از جهان غفلت اسبابم
شماره ١٦٠: ندارم رشته دیگر که آئین طلب بندم
شماره ١٦١: ندانم مژده وصل که شد برق افگن هوشم
شماره ١٦٢: ندانم مژده آواز پای کیست در گوشم
شماره ١٦٣: نسخه هیچیم وهمی از عدم آورده ایم
شماره ١٦٤: نشد از سعی تمکین وحشتی آسودگی رامم
شماره ١٦٥: نشنیده حرف چند که ما گوش کرده ایم
شماره ١٦٦: نفس را بعد ازین در سوختن افسانه میسازم
شماره ١٦٧: نفسی چند جدا از نظرت میگردم
شماره ١٦٨: نگه واری بسست از جیب عبرت سر برآوردم
شماره ١٦٩: نمیباشد تهی یک پرده از آهنگ تسخیرم
شماره ١٧٠: نمیدانم هجوم آباد سودای چه نیرنگم
شماره ١٧١: ننمود غنچه ات آنقدر ادب اقتضای تأملم
شماره ١٧٢: نور جان در ظلمت آباد بدن گم کرده ام
شماره ١٧٣: تا کجا یارب نوی دوزد گریبان مرا
شماره ١٧٤: نه تعین نه ناز میرسدم
شماره ١٧٥: نه تنها ناامید وصل یادم دورم از دل هم
شماره ١٧٦: نه خط شناس امیدم نه درس محرم بیم
شماره ١٧٧: نه دنیا دیدم و نی سوی عقبی چشم واکردم
شماره ١٧٨: نه عبادت نه ریاضت کردم
شماره ١٧٩: نه فکر غنچه بی اندیشه گل میکند شبنم
شماره ١٨٠: نه لفظ از پرده میجوشد نه معنی میدهم رویم
شماره ١٨١: نه گردون بلندی نی زمین پستی خویشم
شماره ١٨٢: نه مضمون نقش می بندم نه لفظ از پرده میجوشم
شماره ١٨٣: نه وحدت سرایم نه کثرت نوایم
شماره ١٨٤: نیست در میدان عبرت باکی از نیک و بدم
شماره ١٨٥: نی سر تعمیر دل دارم نه تن می پرورم
شماره ١٨٦: نیرنگ جلوه که بدل نقش بسته ام
شماره ١٨٧: نی قابل سودم نه سزاوار زیانم
شماره ١٨٨: واکرد صبح آهی بر دل در تبسم
شماره ١٨٩: وحشتی کوتا وداع اینهمه غوغا کنم
شماره ١٩٠: وداع دور گرد عرضه آرام رم کردم
شماره ١٩١: وقتست کنم شور جنون عام و بگریم
شماره ١٩٢: وقتیست کنیم گریه با هم
شماره ١٩٣: هر چند درین مرحله بیتاب و توانم
شماره ١٩٤: هر گه ببرگ و ساز معشیت گریستم
شماره ١٩٥: هزار آئینه با خود دچار کردم و دیدم
شماره ١٩٦: هستی نیاز دیده نمناک کرده ام
شماره ١٩٧: چون آتش چند با هر خشک مغزی مشتعل گردم
شماره ١٩٨: همچو آینه تحیر سفرم
شماره ١٩٩: همچو شمع از خویش برد انداز وحشت برترم
شماره ٢٠٠: هنرها عرضه دادم با صفای دل حسد کردم
شماره ٢٠١: هیچ میدانی مآل خود چرا نشناختیم
شماره ٢٠٢: هیهات تا که از نظرم رفت دلبرم
شماره ٢٠٣: یاد آنفرصت که عیش رایگانی داشتیم
شماره ٢٠٤: باد آن فرصت که ما هم عذر لنگی داشتیم
شماره ٢٠٥: یاد من کردی بسامان گشت ناز هستیم
شماره ٢٠٦: یاران نه در چمن نه بباغی رسیده ایم
شماره ٢٠٧: یک چشم حیرتست زسر تا بپا لبم
شماره ٢٠٨: یکدم آسایش بصدا برام پیدا کرده ایم
شماره ٢٠٩: آخر از بار تعلق های اسباب جهان
شماره ٢١٠: آزادی آخر بد باخت با من
شماره ٢١١: آسان مکن تصور بار مغان کشیدن
شماره ٢١٢: آفتست اینجا مباش ایمن زسر برداشتن
شماره ٢١٣: آگهی تا کی کند روشن چراغ خویشتن
شماره ٢١٤: آن عجز شهیدم که بصد رنگ طپیدن
شماره ٢١٥: آه با مقصد تسلیم نه پوستم من
شماره ٢١٦: آه ناکام چه مقدار توان خون خوردن
شماره ٢١٧: آینه وصل چیست حیرتی آراستن
شماره ٢١٨: از تب شوق که دارد اینقدر تاب استخوان
شماره ٢١٩: از جوان حسن سلوک پیر نتوان یافتن
شماره ٢٢٠: از خاک یکدو پایه فروتر نزول کن
شماره ٢٢١: از خودآرائی بجنس جاودان لنگر مکن
شماره ٢٢٢: از خودسری مچینید ادبار تا بگردن
شماره ٢٢٣: از سعی ما نیامد جز زور در گریبان
شماره ٢٢٤: از دیده سراغ دل دیوانه طلب کن
شماره ٢٢٥: از ناله دل ما تا کی رمیده رفتن
شماره ٢٢٦: اشکم زبیقراری زد بر در چکیدن
شماره ٢٢٧: انفعال باطن خاموش دارد بوی خون
شماره ٢٢٨: اگر حسرت پرستی خدمت ترک تمنا کن
شماره ٢٢٩: اگر مشت غبار خود پریشان میتوان کردن
شماره ٢٣٠: ای اثرهای خرامت چشم حیران در کمین
شماره ٢٣١: ای التفات نام تو گیرائی زبان
شماره ٢٣٢: ای بعشرت متهم سامان درد سر مکن
شماره ٢٣٣: ای حاجتت دلیل باد بار زیستن
شماره ٢٣٤: ایخواجه خودستائی اقبال سرمکن
شماره ٢٣٥: ای رنگ طرب تاخته خون در طبقی کن
شماره ٢٣٦: ای عجز سجده کار طلب کن جبین زمن
شماره ٢٣٧: ای هرزه درا ناله بلب دزد گره کن
شماره ٢٣٨: باز چون جاده بپائی که ندارد رفتن
شماره ٢٣٩: با ما نساخت آخر ذوق شراب خوردن
شماره ٢٤٠: باین حیرت اگر باشد خروشی ناگزیر من
شماره ٢٤١: بتماشای این چمن در مژگان واز کن
شماره ٢٤٢: بخود پیچیده ام نالیدنم نتوان گمان بردن
شماره ٢٤٣: بخودداری فسردن گرم کردی جای بگذشتن
شماره ٢٤٤: بدل گر یکشرر شوق تو پنهان میتوان کردن
شماره ٢٤٥: بر آن سرم کز مجنون نمایم بلند و پست خیال یکسان
شماره ٢٤٦: بر حیرت اوضاع جهان یکمژه خم زن
شماره ٢٤٧: بر خط ترک طلب گر راه خواهی یافتن
شماره ٢٤٨: بر شیشه خانه دل افسرده سنگ زن
شماره ٢٤٩: پر ملاف از جوهر باریک بینی داشتن
شماره ٢٥٠: پریشان کرد چون خاموشیم آواز گردیدن
شماره ٢٥١: بسته ام چشم امید از الفت اهل جهان
شماره ٢٥٢: بسعی بی نشانی آنسوی امکان رهی واکن
شماره ٢٥٣: بسکه ناموس وفا دارد کمین حال من
شماره ٢٥٤: بعد مردن از غبارم کیست تا یابد نشان
شماره ٢٥٥: بعد مردن گر همین داغست وحشت زای من
شماره ٢٥٦: بگذشت زخاکم بت گل پیرهن من
شماره ٢٥٧: بکنج ابروی دلدار خال فتنه کمین
شماره ٢٥٨: بمطلب میرساند وحشت از آفاق ورزیدن
شماره ٢٥٩: بوادئی که فروشد غبار ما ننشستن
شماره ٢٦٠: بوهم این و آن خونشد دل غفلت پرست من
شماره ٢٦١: از چرخ بار منت تا کی توان کشیدن
شماره ٢٦٢: به پهلو ناوک درد که دارد گوشه گیر من
شماره ٢٦٣: بهر جا پرتو حسنت برافروزد چراغ من
شماره ٢٦٤: بیا ای گرد راهت خرمن حسن
شماره ٢٦٥: پیر کشتم چند رنج آب و گل برداشتن
شماره ٢٦٦: بی سراغی نیست گرد هستی وحشت کمین
شماره ٢٦٧: بی سیر عبرتی نیست ترک حیا نکردن
شماره ٢٦٨: بی نشان حسنی که درس جلوه میخواند زمن
شماره ٢٦٩: ببینم تا کیم آرد جنون زین دامگه بیرون
شماره ٢٧٠: تا بکی باشی قفس فرسوده شان نگین
شماره ٢٧١: تا بکی چون شمع باید تاج زر برداشتن
شماره ٢٧٢: تا بگذرم بصد سر و گردن زآسمان
شماره ٢٧٣: تا تب عشق آتشم را داد سر در سوختن
شماره ٢٧٤: تا چند بعیب من و ما چشم گشودن
شماره ٢٧٥: تا فلک بر باد ناکامی دهد تسکین من
شماره ٢٧٦: تا کی غرور انجمن آرائی زبان
شماره ٢٧٧: تب و تاب اشک چکیده ام که رسد بمعنی راز من
شماره ٢٧٨: ترشح ما به ناز دلی را محو احسان کن
شماره ٢٧٩: تغافل دارد از اسباب امکان اقتدار من
شماره ٢٨٠: تمثال فنایم چه نشان کو اثر من
شماره ٢٨١: جانکنیها چیده هستی تا عدم بنیاد من
شماره ٢٨٢: جائی که بود پیش بری پیش نبردن
شماره ٢٨٣: چقدر بهار دارد سوی دل نگاه کردن
شماره ٢٨٤: جنون ما بیابانهاست از آوارگی بیرون
شماره ٢٨٥: چنین کشته حسرت کیستم من
شماره ٢٨٦: چو موج گوهرازین بحر بی تعب نگذشتن
شماره ٢٨٧: چون ریشه درین باغ بافسون دمیدن
شماره ٢٨٨: چون شمع تا چکیدن اشکست ساز من
شماره ٢٨٩: چون صبح نخندد زقبایم غم دامن
شماره ٢٩٠: چون گهر هر چند بر دریا تند غوغای من
شماره ٢٩١: چون هلالم بی خم تسلیم آن اختر جبین
شماره ٢٩٢: چه بود سر و کار غلط سبقان در علم و عمل بفسانه زدن
شماره ٢٩٣: چه دارد این گیر و در هستی گداز صد نام و ننگ خوردن
شماره ٢٩٤: حیا را دستگاه خودپسندیهای طاقت کن
شماره ٢٩٥: حیرت آهنگم که می فهمد زبان راز من
شماره ٢٩٦: خار خارکیست در طبع الم تخمیر من
شماره ٢٩٧: خداست حاصل خدمت گزین درویشان
شماره ٢٩٨: خلقیست غافل اینجا از کشتن و درودن
شماره ٢٩٩: خم قامت نبرد ابرام طبع سخت کوش من
شماره ٣٠٠: خوش عشرتست دمبدم از غم گریستن
شماره ٣٠١: خواه غفلت پیشکی کن خواه آگاهی گزین
شماره ٣٠٢: خوشا ذوق فنا و وحشت ساز شرر کردن
شماره ٣٠٣: داغم ز ابر دیده بشبنم گریستن
شماره ٣٠٤: در جنون جوش سویدا تنگ دارد جای من
شماره ٣٠٥: در خور گل کردن فقرست استغنای من
شماره ٣٠٦: درین وادی که می یابد سراغ اعتبار من
شماره ٣٠٧: درس کمال خود گیر از ناله سر کشیدن
شماره ٣٠٨: زشکوه صافدل ندهد رخصت زبان
شماره ٣٠٩: درین محفل ندارد یمن راحت چشم واکردن
شماره ٣١٠: دست جرأت دیدم آخر مغتنم در آستین
شماره ٣١١: دل پیش نظر گیر سر و برگ نمو کن