شماره ١٣٠: کف خاکستری میجوشم از خود پاک میگردم
کف خاکستری میجوشم از خود پاک میگردم
چو آتش تا برآیم از سیاهی خاک میگردم
شرار فطرت من غور این و آن نمی خواهد
بگلشن میرسم گر محرم خاشاک میگردم
درینصحرا بجستجوی حسن بی نشان رنگی
چو فهم خود برون عالم ادراک میگردم
شکار افگن بدرد اضطراب من چه پردازد
نم اشکی بچشمی حلقه فتراک میگردم
وطن در پیش دارم لیک اگر نوشی بیاد آید
زتلخیهای منت حقه تریاک میگردم
اجابت صد سحر میخندد از دست دعای من
که من درد دلی درسینه های چاک میگردم
دم صبح اضطراب شعله های شمع میبالد
ترا می بینم و بر قتل خود بیباک میگردم
دماغ همت من ناز کوشش برنمیدارد
دمی گرد سرت میگردم و افلاک میگردم
بسامان بهار از من بجز عبرت چه میچیند
گریبان میدرم گل میفروشم خاک میگردم
ببینم تا کجا محوم کند شرم تماشایت
زخود با هر عرق مقدار رنگی پاک میگردم
بزیر خاک هم فارغ نیم از میکشی (بیدل)
خمستان در بغل چون ریشهای تاک میگردم