شماره ١٥٥: میم بساغر اگر خشکشد خمار ندارم
میم بساغر اگر خشکشد خمار ندارم
خزان گمست بباغی که من بهار ندارم
هوس چه ریشه کند در زمین شرم دمیدن
چو تخم اشک عرق واری آبیار ندارم
محبت از دل افسرده ام به پیش که نالد
قیامتست که من سنگم و شرار ندارم
بحیرتم چه کنم تحفه نوید وصالش
نگه بضاعتم و غیر انتظار ندارم
ببحر عشق چه سازند زورق طاقت
کنار جوست طلب لیک من کنار ندارم
کرم کنی اگرم قابل کرم نشناسی
که خاک تا نشوم شکر حق گذار ندارم
تو خواه سر خط گبرم نویس خواه مسلمان
نگین بیحسم از هیچ نقش عار ندارم
زسحر کاری نیرنگ عشق دم نتوان زد
برون نجسته ام از خلوتی که بار ندارم
اگر کند غم نایابیم کدورتی انشا
سراغم از که طلب میکنی غبار ندارم
فتاده ام بخم و پیچ عبرتی که مپرسید
برون بحر شنا دارم اختیار ندارم
دگر میفگنم ای وهم در گمان تعین
که من اگر همه غیرم بغیر یار ندارم
حباب و کلفت اسباب (بیدل) اینچه خیالست
بجز خمی که بدوش من است بار ندارم