شماره ٢٧٧: تب و تاب اشک چکیده ام که رسد بمعنی راز من
تب و تاب اشک چکیده ام که رسد بمعنی راز من
زشکست شیشه دل مگر شنوی حدیث گداز من
سر و کار جوهر حیرتم بکدام آینه میکشد
که غبار عالم بستگی زده حلقه بر در باز من
سخنی زپرده شنیده ام بحضور دل نرسیده ام
چه نمایم آنچه ندیده ام تو بپرس از آینه ساز من
عرق جبین خجالتم که چو شمع در بر انجمن
ننهفت عیب کف تهی سر آستین دراز من
زتلاش طاقت هرزد و نشدم دوچار تسلی ئی
قدمی در آبله بشکنم که بخود رسد تگ و ساز من
زترانه ئی که واکنم چکنم اگر نه حیا کنم
زدل افسرده چه واکنم گره است رشته تار من
نه بخلد داشتم آرزو نه بباغ حسرت رنگ بو
شد از التفات خیال تو دو جهان طربگه باز من
زغرور نشه ناز او نرسیده ام بتغنی ئی
که خمد بافسرئی فلک سر سجده کار نیاز من
ره دیر و کعبه نرفته ام بسجود یاد تو خفته ام
سر زانوئی که نداشتم که نمود جای نماز من
اگرم غبار زمین کنی و گر آسمان برین کنی
من اسیر (بیدل) بیکسی تو کریم بنده نواز من