شماره ٢٥: سر طره ئی بهوا فشان ختنی زمشک تر آفرین
سر طره ئی بهوا فشان ختنی زمشک تر آفرین
مژه ئی برآئینه باز کن گل عالم دگر آفرین
زسحاب این چمنم مگو بگذر زعشوه رنگ و بو
بتو التماسی گریه ام دو سه خنده گل بسر آفرین
سر زلف عربده شانه کن نگهی بفتنه فسانه کن
روشی جنون بهانه کن زغبار من سحرآفرین
زحضور عشرت بیش و کم ببهشت خوانیم وارم
بخیال داغ تو قانعم تو برای من جگر آفرین
بکمال خالق انس و جان نه زمین رسید و نه آسمان
بصدف کسی چه دهد نشان زحقیقت گهرآفرین
حذر از فضولی وهم و ظن تو چه میکند بجهان من
در احولی بهوس مزن زد و چشم یک نظر آفرین
منشین چو مطلب دیگران بغبار منت قاصدان
رقم حقیقت رنگ شو بشکست نامه بر آفرین
چمنی است عالم بی بری زطرب شکاری عافیت
چو چنار روز کف تهی همه بهله بر کمر آفرین
سرو برگ راحت این چمن بخیال ما بکند وطن
چو غبار نم زده گو فلک سر ما بزیر پر آفرین
بکلام (بیدل) اگر رسی مگذر زجاده منصفی
که کسی نمی طلبد زتو صله ئی دگر مگر آفرین