شماره ١٧٩: ای نفس مایه درین عرصه چه پرداخته ئی
ای نفس مایه درین عرصه چه پرداخته ئی
نقد فرصت همه رنگست و تو در باخته ئی
صفحه آتش زده ناز چراغان چه بلاست
تا بفهم پر طاوس رسی فاخته ئی
کاش از آینه کس گرد سراغت یابد
محمل آرا چو سحر بر نفس ساخته ئی
بیش از این فتنه هنگامه اضداد مباش
چه شررها که نه با پنبه درانداخته ئی
ایقدر نیست درین عرصه جهاد نفست
قطع کن زحمت تیغی که تواش آخته ئی
دهر تاراج گه سیل و بنای تو حیات
ای ستمکش نگهی خانه کجا ساخته ئی
عمر در سعی غبار جسد افشاندن رفت
آخر ای روح مقدس ز کجا تاخته ئی
نقش غیر و حرم عشق چه امکان دارد
صورت تست در آن پرده که نشناخته ئی
گردباد آنهمه سر خویش نچیند (بیدل)
در خور گردش سرگردنی افراخته ئی