شماره ١٩٩: بغبار عالم جستجو ز چه یاس خسته نشسته ئی
بغبار عالم جستجو ز چه یاس خسته نشسته ئی
که به پیش پای تو یکدل است و هزار شیشه شکسته ئی
نبری ز خیال کسان حسد نکنی ظلم و کد
که ز دستهای دعای بد بکمین تیغ دو دسته ئی
سر و برگ عشرت صد چمن بحضور غنچه نمیرسد
تو بهار رونق خلد شو ز همان دلی که نخسته ئی
بحضور بارگه ادب ستم است دم زدن از طلب
تگ و تاز گرد نفس مبر بدری که آینه بسته ئی
ز گل تعلق اینچمن بکجاست لاله گوش من
چو سحر بدام و قفس متن نفسی و از همه رسته ئی
ز فضولی هوس بقا شده ئی بعبرتی آشنا
مژه گر رسد بخم حیا چو خیال از آینه جسته ئی
نه قوی است مجمع طاقتت نه حواس رابطه جرأتت
به کف تو هم ازین چمن گل چیده داری و دسته ئی
نفش از کشاکش مدح ذم چقدر براردت از عدم
بتأمل از چه گره خوری که رشته بگسسته ئی
چه بلاست (بیدل) بیخبر که بناله هرزه شدی ثمر
همه راست درد شکست و تو که به بیدلی چه شکسته ئی