شماره ٢١٦: به یمن سبقت جهد از هزار قافله گیری
به یمن سبقت جهد از هزار قافله گیری
برنگ موج گهر گر پی یک آبله گیری
بعلم و فن تگ و تاز نفس چه فایده دارد
جز اینقدر که عدم تا وجود فاصله گیری
حیا خوشست زبرگ عدم بفرصت هستی
بیکقدم سفر آخر چه زاد و راحله گیری
به محفلیکه بود دور جام و جلوه ساقی
چو زاهد از چه هوس کنج خلوت و چله گیری
فتاده خلق مقید بدامگاه تعین
تو هم اسیر خودی عبرت از چه سلسله گیری
زفکر مدحت ابناء روزگار حذر کن
که بدتر از لگد است آنچه زین خران صله گیری
دلت به کینه مینباز تا فساد نزاید
چه مردی است که بار زنان حامله گیری
نشسته هر نفس آماده هزار شکایت
گرفتن در لب به که دامن گله گیری
زموج کف بگهر ختم کن تردد دنیا
سزد که یکدلی از روزگار ده دله گیری
صفای آینه دل گشود کام نهنگست
فرو بری دو جهان گر عیار حوصله گیری
قضا چه صور دمیده است در مزاج تو (بیدل)
که از نفس زدنی کوه را بزلزله گیری