شماره ٢٨٨: شده عمرها که نشانده ام بکمین اشک چکیده ئی
شده عمرها که نشانده ام بکمین اشک چکیده ئی
دلکی زناله بی اثر گرهی زرشته بریده ئی
بکجاست آنهمه دسترس که زنم زطاقت دل نفس
چو حباب میکشم از هوس عرقی بدوش خمیده ئی
من برق سیر جنون قدح بکدام مرحله تاختم
که چو شمع شد همه عضو من کف پای آبله دیده ئی
زخمار فطرت نارسا بدو جام شعله فسون برا
زده شور مستیم این صدا بدماغ نشه رسیده ئی
حذر از فضولی عزوشان که مباد در دم امتحان
هوست ز نقش نگین خورد غم پشت دست گزیده ئی
بخیال گوشه عافیت چو غبار هرزه فسرده ام
بکجاست همت وحشت که رسم بدامن چیده ئی
ز وداع فرصت پر فشان بکدام ناله دهم نشان
مگر این جریده رقم زنم بخط غبار رمیده ئی
بفنا مگر شود آشکار اثر سجود دوام من
ز حیا بجبهه نهفته ام خط بر زمین نکشیده ئی
ز قبول معنی دلنشین نیم آنقدر باثر قرین
که بگوش من کشد آفرین سخن ز کس نشنیده ئی
نه ز شور انجمنم خبر نه به ز شوخی چمنم نظر
مژه ئی چو شمع گشوده ام بغبار رنگ پرده ئی
من (بیدل) از چمن وفا چو دل شکسته دمیده ام
ثمر نهال ندامتی بهزار ناله رسیده ئی