شماره ٣٣٥: ندارد ساز این محفل مخالف پرده آهنگی
ندارد ساز این محفل مخالف پرده آهنگی
چمن فریاد بلبل میکند گر بشکنی رنگی
ازین کهسار مگذر بی ادب کز درد یکرنگی
پری در شیشه نالد گر بگردد پهلوی سنگی
بغفلت داده ئی آرایش ناموس آگاهی
گریبان میدرد آینه گر بر هم خورد رنگی
فسردن تابکی ای بیخبر گردی پرافشان کن
توهم داری بزیر بال طاء و سانه نیرنگی
چو شمع خام سوز از نارسائیهای اقبالت
ته پا مانده جولانی بمنزل خفته فرسنگی
غنا پرورده فقرم خوشا سامان خورسندی
کز اقبالش توان در خاک هم زد کوس اورنگی
جهان حرف افسون مخالف برنمیدارد
جنون و هوش عقل و بیخودی هر نامی و ننگی
باین جرأت تلاش خلق و شوخیهای تدبیرش
بخود خندیدنی دارد جنون جولانی لنگی
سحرگاهی نوای نی بگوشم زد که ایغافل
نفسها ناله گردد تا رسد سازی بآهنگی
درین گلزار آخر از فسون فرصت اندیشی
فسردیم و تبستیم آشیانی در دل تنگی
زرمز صورت و معنی دل خود جمع کن (بیدل)
بهار اینجاست سامانش درون بوئی برون رنگی