به صفت، عاشق جمال توایم
            به خبر، فتنه خیال توایم
         
        
            خام پندار سوخته جگران
            در هوس پختن وصال توایم
         
        
            چه عجب گر ز وصل محرومیم
            ما کجا محرم جمال توایم
         
        
            غرقه عشق و تشنه وصلیم
            که آرزومند زلف و خال توایم
         
        
            رد مکن خشک جان من بپذیر
            که برآورد خشک سال توایم
         
        
            جای تو در دل شکسته ماست
            که تو ریحان و ما سفال توایم
         
        
            از پی خدمت پدید آئیم
            که تو عیدی و ما هلال توایم
         
        
            به سلامیت درد سر ندهیم
            زان که ترسنده از ملال توایم
         
        
            همه تن چشم و سوی تو نگران
            کعبتین وار دستمال توایم
         
        
            گفت خاقانی ارچه هیچ کسیم
            خاری از گلبن کمال توایم