شماره ٤٠: درد درد دل بود درمان ما
درد درد دل بود درمان ما
خوش بود دردی چنین بر جان ما
عشق او بحری و ما غرقه در او
تو درآ در بحر بی پایان ما
ای که گوئی جان به جانان می دهم
جان چه باشد پیش آن جانان ما
مجلس عشق است و ما مست و خراب
سرخوشند از ذوق ما رندان ما
عشق او گنجی و دل ویرانه ای
گنج او جو در دل ویران ما
دل ببرد ار جان شیرین می برد
صد هزاران منتش بر جان ما
دوستدار نعمت الله خودیم
نعمت الله باشد از یاران ما