غزل ها - قسمت اول

شماره ١: رندیم و دگر مستیم تا باد چنین بادا
شماره ٢: هرچه گفتیم عیان شود بخدا
شماره ٣: نعمت الله است دایم با خدا
شماره ٤: عارفی کو بود ز آل عبا
شماره ٥: همه عالم ترا و او ما را
شماره ٦: ای یار دل یار به دست آر خدا را
شماره ٧: بیا ای ساقی رندان خدا را
شماره ٨: ما به عین تو دیده ایم ترا
شماره ٩: رند مستی جو دمی با او برآ
شماره ١٠: ذوق اگر داری در این دریا درآ
شماره ١١: ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا
شماره ١٢: نور تجلی او، ساخت منور مرا
شماره ١٣: خار بی کنگر چه کار آید مرا
شماره ١٤: یار من بی یار کی ماند مرا
شماره ١٥: از ازل او تا ابد خواند مرا
شماره ١٦: گر بیازارد مرا موری، نیازارم ورا
شماره ١٧: فانی دردیم و فانی بی فنا
شماره ١٨: هرکه آید بر سر دار فنا
شماره ١٩: هر شبی چون ماه می بینیم ما
شماره ٢٠: مبتلایی، دیدمش خوش در بلا
شماره ٢١: مجلس خاص اوست حضرت ما
شماره ٢٢: این حضور عاشقان است الصلا
شماره ٢٣: عشق تو بلا ومبتلا ما
شماره ٢٤: نانوشته حرف می خوانیم ما
شماره ٢٥: غرق آب و آب را جوئیم ما
شماره ٢٦: نور او در دیده مردم خوشی دیدیم ما
شماره ٢٧: جام گیتی نماست سید ما
شماره ٢٨: صد دوا بادا فدای درد بی درمان ما
شماره ٢٩: پادشاه و پادشاهی، ما و درویشی ما
شماره ٣٠: مشک چبود، شمه ای از بوی ما
شماره ٣١: جان چو عود است و دل چو مجمر ما
شماره ٣٢: چیست عالم شبنمی از بحر ما
شماره ٣٣: خوش آب حیاتی است روان در نظر ما
شماره ٣٤: ما بنده درویشیم، شاها نظری فرما
شماره ٣٥: خوش چشمه آبی است روان در نظر ما
شماره ٣٦: دل ما گشته است دلبر ما
شماره ٣٧: جام گیتی نماست این دل ما
شماره ٣٨: جامی است جهان نما دل ما
شماره ٣٩: دل روان جان می دهد در عشق آن جانان ما
شماره ٤٠: درد درد دل بود درمان ما
شماره ٤١: شاه خودرائی است این سلطان ما
شماره ٤٢: در خرابات فنا ملک بقا داریم ما
شماره ٤٣: می ز خم عشق می نوشیم ما
شماره ٤٤: حضرت او را به او بینیم ما
شماره ٤٥: هرچه می گویند می گوئیم ما
شماره ٤٦: مرا گفت باری که ای یار ما
شماره ٤٧: از کرم بنواخت ما را یار ما
شماره ٤٨: عالمی غرقند در سیلاب ما
شماره ٤٩: بحر در جوش است و رو دارد به ما
شماره ٥٠: خرم آن دل که شود محرم اسرار شما
شماره ٥١: مخزن گنج جمله اسما ما
شماره ٥٢: درآمد ساقی و آورد، جامی می برای ما
شماره ٥٣: روشن است از نور رویش دیده بینای ما
شماره ٥٤: روشن است از نور رویش دیده بینای ما
شماره ٥٥: هرچه خواهد می کند سلطان ما
شماره ٥٦: صد دوا بادا فدای درد بی درمان ما
شماره ٥٧: رفت آن جانان ما از دست ما
شماره ٥٨: بنده ساقی ما شو تا شوی سلطان ما
شماره ٥٩: موج است و حباب و آب دریا
شماره ٦٠: دردمندانیم و مانده بی دوا
شماره ٦١: ساقی به کرم نواخت ما را
شماره ٦٢: ما حبابیم و عین ما دریا
شماره ٦٣: چشم ما شد به نور او بینا
شماره ٦٤: به سر خواجه کلان که مرا
شماره ٦٥: روشن است آئینه گیتی نما
شماره ٦٦: فقر ما خوش تر ز ملک پادشاه
شماره ٦٧: قدمی نه درآ در این دریا
شماره ٦٨: موج و دریا آب باشد نزد ما
شماره ٦٩: موج و دریا آب باشد نزد ما
شماره ٧٠: صوفی صافی است درعین صفا
شماره ٧١: عقل برو برو برو عشق بیا بیا بیا
شماره ٧٢: هو معنا وفانظروا معنا
شماره ٧٣: گر بیابی آشنای بحر ما
شماره ٧٤: فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا
شماره ٧٥: عین دریائیم و دریا عین ما
شماره ٧٦: اگر آئی در این دریا بیابی آبروی ما
شماره ٧٧: به هویت چو اوست با اسما
شماره ٧٨: درآ با ما در این دریا، و خوش بنشین به چشم ما
شماره ٧٩: مجمع البحرین جام است و شراب
شماره ٨٠: با تو گویم که چیست جام شراب
شماره ٨١: چیست عالم سایه بان آفتاب
شماره ٨٢: آفتابی رو نموده مه نقاب
شماره ٨٣: دیده ام مهر منیر مه نقاب
شماره ٨٤: این طرفه بین که حضرت او با همه حجاب
شماره ٨٥: آفتابی رو نموده مه نقاب
شماره ٨٦: ساقیی دیدیم مستانه به خواب
شماره ٨٧: صورت و معنی ما آب و حباب
شماره ٨٨: ساغر پر شراب را دریاب
شماره ٨٩: در موج و حباب آب دریاب
شماره ٩٠: در عین ما نظر کن چشم پرآب دریاب
شماره ٩١: وجود مطلق الحق اوست دریاب
شماره ٩٢: آب ما می رود به جو دریاب
شماره ٩٣: در عین حباب آب دریاب
شماره ٩٤: خوش حضوری است بزم ما دریاب
شماره ٩٥: دل به ما ده بیا دلی دریاب
شماره ٩٦: ای آب حیات آب دریاب
شماره ٩٧: جامی ز حباب پر کن از آب
شماره ٩٨: مظهر و مظهرند آب و حباب
شماره ٩٩: صدف و گوهریم و بحر و حباب
شماره ١٠٠: آفتابی ز ماه بسته نقاب
شماره ١٠١: موجیم و حباب هردو یک آب
شماره ١٠٢: موج است و حباب هردو یک آب
شماره ١٠٣: ای دل اسرار جان ما دریاب
شماره ١٠٤: رو فنا شو بیا بقا دریاب
شماره ١٠٥: آفتابی ز ماه بسته نقاب
شماره ١٠٦: چون برآمد از دل جام آفتاب
شماره ١٠٧: گر خیال عارضش بنمایدت نقشی به خواب
شماره ١٠٨: ماه ما از در درآمد نیم شب
شماره ١٠٩: دردمند و درد نوشم روز و شب
شماره ١١٠: همت از درویش صاحبدل طلب
شماره ١١١: ذوق ما داری درآ در بحر ما ما را طلب
شماره ١١٢: در دل ما نقد گنج ما طلب
شماره ١١٣: دردمندانه بیا ما را طلب
شماره ١١٤: عاشق دریا دلی از ما طلب
شماره ١١٥: در محیط عشق ما گوهر طلب
شماره ١١٦: نقد گنج کنت کنزا را طلب
شماره ١١٧: عین ما جو و در این بحر بجز ما مطلب
شماره ١١٨: نعمت الله نور دین دارد لقب
شماره ١١٩: در دیار تو غریبیم و هوادار غریب
شماره ١٢٠: مائیم و می و صحبت رندان خرابات
شماره ١٢١: مستیم و خرابیم و گرفتار خرابات
شماره ١٢٢: نعمت الله مظهر ذات و صفات
شماره ١٢٣: هرکه بد بازی کند بد بازگردد عاقبت
شماره ١٢٤: لطف سازنده تا عیانم ساخت
شماره ١٢٥: آتش عشق تو دل در بر بسوخت
شماره ١٢٦: آتشی ظاهر شد و پیدا و پنهانم بسوخت
شماره ١٢٧: آتش عشقش تمام عود وجودم بسوخت
شماره ١٢٨: مطرب عشاق ساز ما نواخت
شماره ١٢٩: مطرب عشق ساز ما بنواخت
شماره ١٣٠: درد دردش نوش کن گر صاف درمان بایدت
شماره ١٣١: چشم ما نور خدا بنمایدت
شماره ١٣٢: چشمم به نور معنی دیده جمال صورت
شماره ١٣٣: معنیی رو نمود در صورت
شماره ١٣٤: هرکه ز اهل خداست تابع آل عباست
شماره ١٣٥: منزل صاحبدلان صفه اهل صفاست
شماره ١٣٦: هفت دریا شبنمی از بحر بی پایان ماست
شماره ١٣٧: شراب خانه عشاق جای سید ماست
شماره ١٣٨: نور بسیط لمعه ای از آفتاب ماست
شماره ١٣٩: قابل روح الهی جان ماست
شماره ١٤٠: روح اعظم روان سید ماست
شماره ١٤١: دل ما کنج گنج خانه ماست
شماره ١٤٢: علم ام الکتاب حاصل ماست
شماره ١٤٣: عشق جانان در میان جان ماست
شماره ١٤٤: عشق او سلطان ملک جان ماست
شماره ١٤٥: حق مطلق به حق حقیقت ماست
شماره ١٤٦: عاشقی و باده نوشی کار ماست
شماره ١٤٧: درد دل ما دوای درد دل ماست
شماره ١٤٨: ساقی سرمست رندان میر بی همتای ماست
شماره ١٤٩: عشق او همدم دیرینه ماست
شماره ١٥٠: منزل جان جهان بر در جانانه ماست
شماره ١٥١: حالیا دور قمر دوران ماست
شماره ١٥٢: عشق او آب حیات وآن حیات جان ماست
شماره ١٥٣: در سراپرده دل خلوت جانانه ماست
شماره ١٥٤: گنج عشقش دفینه دل ماست
شماره ١٥٥: هفت دریا قطره ای از بحر بی پایان ماست
شماره ١٥٦: نور چشم است و در نظر پیداست
شماره ١٥٧: موج بحریم وعین ما دریاست
شماره ١٥٨: عشق او سلطان ملک جان ماست
شماره ١٥٩: چشم عالم روشن از نور خداست
شماره ١٦٠: عاشق رندی که او هم درد ماست
شماره ١٦١: ما ز دریائیم و دریا عین ماست
شماره ١٦٢: چشمی که به نور عشق بیناست
شماره ١٦٣: راه عشاق رو که آن ره ماست
شماره ١٦٤: هرکجا پیری است طفل پیرماست
شماره ١٦٥: صورتت آراستی معنی کجاست
شماره ١٦٦: هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
شماره ١٦٧: آنچنان مجلسی که جانم خواست
شماره ١٦٨: درد با همدرد اگر گوئی رواست
شماره ١٦٩: زلف او اگر سرکشد از ما رواست
شماره ١٧٠: پادشاهی چو بندگی خداست
شماره ١٧١: عقل اگرچه رئیس این ده ماست
شماره ١٧٢: خواجه عمری سرای خود آراست
شماره ١٧٣: آبروی ما ز اشک چشم ماست
شماره ١٧٤: چشم ما روشن به نورالله ماست
شماره ١٧٥: نور او روشنی دیده ماست
شماره ١٧٦: ایهاالعشاق کوی عشق میدان بلاست
شماره ١٧٧: این شیشه ما پر از گلاب است
شماره ١٧٨: هرچه می بینی همه نور خداست
شماره ١٧٩: جامیست پرآب و عین آب است
شماره ١٨٠: خوش آب حیاتی است که گویند شراب است
شماره ١٨١: خوش آب حیاتی است که گویند شراب است
شماره ١٨٢: موج است و حباب هر دو آب است
شماره ١٨٣: جامی ز حباب پر ز آب است
شماره ١٨٤: این جام حباب پر ز آب است
شماره ١٨٥: سریر سلطنت عشق بر سر دار است
شماره ١٨٦: دامن دلبر اگر داری به دست
شماره ١٨٧: دل ما در هوای الوند است
شماره ١٨٨: بشنو معانئی که بیان ولایت است
شماره ١٨٩: آئینه ذات عین ذات است
شماره ١٩٠: ما غرقه آبیم و چنین تشنه عجیب است
شماره ١٩١: هرچه او می دهد همه داد است
شماره ١٩٢: آب جویای آب این عجب است
شماره ١٩٣: دنیی دون بی وفا هیچ است
شماره ١٩٤: دل به دنیا مده که آن هیچ است
شماره ١٩٥: ناله دلسوز ما از ساز بلبل خوشتر است
شماره ١٩٦: گفتمش روی تو گویا قمر است
شماره ١٩٧: در دل ما عشقش از جان خوشتر است
شماره ١٩٨: عمر خوش باشد ولی با یار همدم خوشتر است
شماره ١٩٩: ملک جان در ولایتی دگر است
شماره ٢٠٠: نور رویش آفتابی دیگر است
شماره ٢٠١: نور رویش آفتابی دیگر است
شماره ٢٠٢: عشق او در جان هوائی دیگر است
شماره ٢٠٣: بحر بی پایان ما را آبروئی دیگر است
شماره ٢٠٤: چشم مستش می فروشی دیگر است
شماره ٢٠٥: گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است
شماره ٢٠٦: ای عاشقان ای عاشقان ما را بیانی دیگر است
شماره ٢٠٧: عاشقان حضرت او را نیازی دیگر است
شماره ٢٠٨: تن همچو تخت شاه است دل گوئیا سریر است
شماره ٢٠٩: چه غم دارم که یارم غمگسار است
شماره ٢١٠: عشق مست است و عقل مخمور است
شماره ٢١١: عشق مست است و عقل مخمور است
شماره ٢١٢: عشق مست است و عقل مخمور است
شماره ٢١٣: نور او در جمله اشیا ظاهر است
شماره ٢١٤: عشق مست است و عقل مخمور است
شماره ٢١٥: عشق مست است و عقل مخمور است
شماره ٢١٦: در محبت جان اگر بازی خوش است
شماره ٢١٧: چشم مستش ترک عیاری خوش است
شماره ٢١٨: ساقی سرمست ما یاری خوش است
شماره ٢١٩: صورت و معنی به همدیگر خوش است
شماره ٢٢٠: چشمه چشم ما پرآب خوش است
شماره ٢٢١: نور روی او به او دیدن خوش است
شماره ٢٢٢: جان من در خدمت جانی خوش است
شماره ٢٢٣: این خوش است و آن خوش است و این و آن با هم خوش است
شماره ٢٢٤: در سراپرده جان خلوت جانانه خوش است
شماره ٢٢٥: عشق جانان در میان جان خوش است
شماره ٢٢٦: بی نوائی نوای درویش است
شماره ٢٢٧: بیاکه جان و دلم درهوای درویش است
شماره ٢٢٨: انسان کامل است که او کون جامع است
شماره ٢٢٩: همسایه حضرت شریف است
شماره ٢٣٠: همه عالم تن است و جان عشق است
شماره ٢٣١: درد دل درمان جان عاشق است
شماره ٢٣٢: شاه ما در همه جهان طاق است
شماره ٢٣٣: همه جا خوان نعمت عشق است
شماره ٢٣٤: شهر دل در ولایت عشق است
شماره ٢٣٥: پادشاه جهان جان عشق است
شماره ٢٣٦: سرم سرگشته سودای عشق است
شماره ٢٣٧: نور دل ماه انور عشق است
شماره ٢٣٨: جان ما زنده دل از آب حیات عشق است
شماره ٢٣٩: دم مزن ای دل که این سرنازک است
شماره ٢٤٠: عشق است که وارسته ز نقصان و کمال است
شماره ٢٤١: دل مسند پادشاه عشق است
شماره ٢٤٢: ما را همه شب شب وصال است
شماره ٢٤٣: رند سرمست فارغ البال است
شماره ٢٤٤: مخزن اسرار سبحانی دل است
شماره ٢٤٥: دردمندیم و دوا درد دل است
شماره ٢٤٦: مرغ صحرائی به صحرا مایل است
شماره ٢٤٧: تا مرا عین عشق مفهوم است
شماره ٢٤٨: ای عاشقان ای عاشقان معشوقه با ما همدم است
شماره ٢٤٩: نقش خیال اوست که گویند عالم است
شماره ٢٥٠: ختم رسل که سید اولاد آدم است
شماره ٢٥١: در کوی خرابات کسی را که مقام است
شماره ٢٥٢: لطف اگر بر ما گمارد حاکم است
شماره ٢٥٣: گر ترا عزم عالم قدم است
شماره ٢٥٤: درگوشه میخانه کسی راکه مقام است
شماره ٢٥٥: میخانه سرای عاشقان است
شماره ٢٥٦: عالم بدن است و عشق جان است
شماره ٢٥٧: نعمت الله که میر مستان است
شماره ٢٥٨: گر جفا می کند وفا آن است
شماره ٢٥٩: کار عشق است و کار ما آن است
شماره ٢٦٠: خلوت من مقام رندان است
شماره ٢٦١: نعمت الله امام رندان است
شماره ٢٦٢: نعمت الله که پیر رندان است
شماره ٢٦٣: دل وجانم فدای جانان است
شماره ٢٦٤: هرچه پیدا وهرچه پنهان است
شماره ٢٦٥: درد ار داری دوا همان است
شماره ٢٦٦: درد دل او دوای جان است
شماره ٢٦٧: خانه دل سرای جانان است
شماره ٢٦٨: همه عالم تن است واو جان است
شماره ٢٦٩: مقصود توئی نه این وآن است
شماره ٢٧٠: نعمت الله حریف مستان است
شماره ٢٧١: بندگی کن که کار نیک آن است
شماره ٢٧٢: هرکه حلقه بگوش مردان است
شماره ٢٧٣: ای که گوئی که ماهتاب آن است
شماره ٢٧٤: دل بدست آر که آئینه حضرت آن است
شماره ٢٧٥: کشته عشق تو دل زنده جاویدان است
شماره ٢٧٦: کشته حضرت او زنده جاویدان است
شماره ٢٧٧: زمین جسم است وجانت آسمان است
شماره ٢٧٨: هرقطره ای از این بحر دریای بیکران است
شماره ٢٧٩: رندی که حریف عاشقان است
شماره ٢٨٠: میخانه سرای عاشقان است
شماره ٢٨١: جامی ز می پر از می دربزم ما روان است
شماره ٢٨٢: مقام عاشقان در ملک جان است
شماره ٢٨٣: میرمیخانه ما سید سرمستان است
شماره ٢٨٤: هرکه چون ما حریف مستان است
شماره ٢٨٥: عالم بدن است وعشق جان است
شماره ٢٨٦: کفر زلفش که رونق دین است
شماره ٢٨٧: درد دل دارم ودوا این است
شماره ٢٨٨: چشم ما از نور رویش روشن است
شماره ٢٨٩: در نظر آنکه نور چشم من است
شماره ٢٩٠: عشق جانان من غذای من است
شماره ٢٩١: درد عشقش دوای جان من است
شماره ٢٩٢: دردمندیم و آن دوا این است
شماره ٢٩٣: چشم و چراغ جان من از نور جانان روشن است
شماره ٢٩٤: نعمت الله جان وعالم چون تن است
شماره ٢٩٥: یاد جانان میان جان من است
شماره ٢٩٦: عشق جانان حیات جان من است
شماره ٢٩٧: در سراپرده جان خانه دلدار من است
شماره ٢٩٨: گفتم که این جانان کی است جان گفت جانان من است
شماره ٢٩٩: عشق جانان حیات جان من است
شماره ٣٠٠: درد دردش دوای جان من است
شماره ٣٠١: همه عالم حجاب حضرت اوست
شماره ٣٠٢: ما را وجود نیست وگر هست جود اوست
شماره ٣٠٣: بشنو ای دوست این سخن از دوست
شماره ٣٠٤: جان ما بنده محبت اوست
شماره ٣٠٥: جان عالم فدای خدمت اوست
شماره ٣٠٦: شاه شاهان گدای حضرت اوست
شماره ٣٠٧: در آینه عالم تمثال جمال اوست
شماره ٣٠٨: در آینه عالم تمثال صفات اوست
شماره ٣٠٩: همه عالم ظهور حضرت اوست
شماره ٣١٠: هرچه می بینی همه انوار اوست
شماره ٣١١: درهرچه نظر کردم نقشی ز خیال اوست
شماره ٣١٢: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣١٣: بنده ایم و عابد و معبود اوست
شماره ٣١٤: در خانقهی که شیخ ما اوست
شماره ٣١٥: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣١٦: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣١٧: دیده تا نور جمالش دیده است
شماره ٣١٨: دلبر سرمست ما یار خوشی نوخاسته است
شماره ٣١٩: آفتاب حسن او از مه نقابی بسته است
شماره ٣٢٠: نعمت الله در شراب افتاده است
شماره ٣٢١: چشم مردم دیده ما نور رویش دیده است
شماره ٣٢٢: دیده تا نور جمالش دیده است
شماره ٣٢٣: یاری که ز ملک آشنائی است
شماره ٣٢٤: میخانه دل طرب سرائی است
شماره ٣٢٥: کار دل در عشق بازی بندگی است
شماره ٣٢٦: هر شاهدی که بینیم با او مرا هوائی است
شماره ٣٢٧: با محیط عشق او دنیا بر ما شبنمی است
شماره ٣٢٨: با آفتاب حسنش مه نزد او هلالی است
شماره ٣٢٩: صحبت جانان من مجلس روحانی است
شماره ٣٣٠: دل جام جهان نمای شاهی است
شماره ٣٣١: روح ها در روح اعظم فانی است
شماره ٣٣٢: تن میرد و روح پاک باقی است
شماره ٣٣٣: هرچه بینی جمله آیات وی است
شماره ٣٣٤: شادمانم زانکه غمخوارم وی است
شماره ٣٣٥: موج و حباب و قطره در این بحر ما یکی است
شماره ٣٣٦: دل ما با زبان یکیست یکی است
شماره ٣٣٧: در دو عالم خدا یکیست یکی است
شماره ٣٣٨: پادشاه و گدا یکیست یکی است
شماره ٣٣٩: صورت و معنی در این دعوی یکی است
شماره ٣٤٠: هرکجا کنجی است گنجی در وی است
شماره ٣٤١: سر در این راه عشق دردسر است
شماره ٣٤٢: اگر تو عاشق یاری به عشق دوست نکوست
شماره ٣٤٣: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣٤٤: کنج دل گنجینه عشق وی است
شماره ٣٤٥: درنظر عالم چو جام پر می است
شماره ٣٤٦: بیا ای شاه ترکستان که هندوستان غلام تست
شماره ٣٤٧: اهل دل را ز سراپرده جان باید جست
شماره ٣٤٨: از دیر برون آمد ترسا بچه ای سرمست
شماره ٣٤٩: آمد ز درم نگار سرمست
شماره ٣٥٠: دوای درد دل ای یار درد است
شماره ٣٥١: هرکه باشد همچو سید حق پرست
شماره ٣٥٢: هرکه او با ما در این دریا نشست
شماره ٣٥٣: جان ما با ما در این دریا نشست
شماره ٣٥٤: هرکه آمد سوی ما با ما نشست
شماره ٣٥٥: هرکه اوبا ما در این دریا نشست
شماره ٣٥٦: دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست
شماره ٣٥٧: نوش بادا مرا شراب الست
شماره ٣٥٨: از جور و جفای بی وفا دوست
شماره ٣٥٩: همه را از همه بجو ای دوست
شماره ٣٦٠: جانم خیال شد به خیال خیال دوست
شماره ٣٦١: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣٦٢: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣٦٣: هرچه بینی مظهر اسمای اوست
شماره ٣٦٤: چشم ما روشن به نور روی اوست
شماره ٣٦٥: خواجه گرچه بود عمری بت پرست
شماره ٣٦٦: قطره ای کو به بحر ما پیوست
شماره ٣٦٧: منم آن رند عاشق سرمست
شماره ٣٦٨: ما را چو ز عشق راحتی هست
شماره ٣٦٩: از خرابات می رسم سرمست
شماره ٣٧٠: عاشقانه به عشق او سرمست
شماره ٣٧١: لطف آن سلطان ما را انتهائی هست نیست
شماره ٣٧٢: هرکجا جامی است بی می هست نیست
شماره ٣٧٣: همچو این محبوب ما صاحب جمالی هست نیست
شماره ٣٧٤: در دل ما غیر دلبر هست نیست
شماره ٣٧٥: عقل را در مجلس عشاق ینگی هست نیست
شماره ٣٧٦: زاهدان را ذوق رندان هست نیست
شماره ٣٧٧: موج و دریائیم وهر دو غیر آبی هست نیست
شماره ٣٧٨: همچو این شه پادشاهی هست نیست
شماره ٣٧٩: هیچ کس بی نعمت الله هست نیست
شماره ٣٨٠: در این دریا بجز ما آشنا نیست
شماره ٣٨١: بی حضور عشق جانان راحت جان هیچ نیست
شماره ٣٨٢: شک به عدم نیست که او هیچ نیست
شماره ٣٨٣: چو میخانه سرائی هیچ جا نیست
شماره ٣٨٤: آن وتر که غیر او احد نیست
شماره ٣٨٥: عشق را خود قرار پیدا نیست
شماره ٣٨٦: یک قدم از خویش بیرون نه که گامی بیش نیست
شماره ٣٨٧: عشق را با کفر و ایمان کار نیست
شماره ٣٨٨: موجود حقیقی بجز از ذات خدا نیست
شماره ٣٨٩: دل ندارد هرکه او را درد نیست
شماره ٣٩٠: می رود عمر عزیز ما دریغا چاره نیست
شماره ٣٩١: غنچه باغ غیر خندان نیست
شماره ٣٩٢: در دل هرکه عشق جانان نیست
شماره ٣٩٣: هرکه را عشق نیست آنش نیست
شماره ٣٩٤: جان ندارد هرکه جانانیش نیست
شماره ٣٩٥: جان ما بی عشق جانان هیچ نیست
شماره ٣٩٦: در همه جان جز که هم جان هیچ نیست
شماره ٣٩٧: بحری است بحر دل که کرانش پدید نیست
شماره ٣٩٨: قطره و دریا به نزد ما یکیست
شماره ٣٩٩: محقق در این ره به تقلید نیست
شماره ٤٠٠: هرکه را درد نیست درمان نیست
شماره ٤٠١: در هر دلی که مهر جمال حبیب نیست
شماره ٤٠٢: هر دل که به عشق مبتلا نیست
شماره ٤٠٣: خوشتر از ساغر می همدم نیست
شماره ٤٠٤: او با تو ترا از او خبر نیست
شماره ٤٠٥: هرچه امروز حاصل ما نیست
شماره ٤٠٦: در حقیقت عشق را خود نام نیست
شماره ٤٠٧: عشق بازی و عشق بازی نیست
شماره ٤٠٨: عاشق از دنیی و عقبی درگذشت
شماره ٤٠٩: دل ما از منی وما بگذشت
شماره ٤١٠: رمضان آمد و روان بگذشت
شماره ٤١١: نعمت الله از این وآن بگذشت
شماره ٤١٢: دل سرمست ما ز جان بگذشت
شماره ٤١٣: آفتاب خوشی هویدا گشت
شماره ٤١٤: علم ما درکتاب نتوان یافت
شماره ٤١٥: علم ما در کتاب نتوان یافت
شماره ٤١٦: دل ز جان بگذشت و جانان بازیافت
شماره ٤١٧: جانم از درد دل دوائی یافت
شماره ٤١٨: بلبل چو هوای گلستان یافت
شماره ٤١٩: بی درد دل ای دوست دوا را نتوان یافت
شماره ٤٢٠: به سخن وصل یار نتوان یافت
شماره ٤٢١: گرد خاک ما روان بر باد رفت
شماره ٤٢٢: عاشقی جان را به جانان داد و رفت
شماره ٤٢٣: عاشقی جان را به جانان داد و رفت
شماره ٤٢٤: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
شماره ٤٢٥: در ره عشق چو ما بی سروپا باید رفت
شماره ٤٢٦: یار ما زاری ما نشنید و رفت
شماره ٤٢٧: رند سرمستی ز پا افتاد و رفت
شماره ٤٢٨: عقل مشوش دماغ، از سرما رفت رفت
شماره ٤٢٩: به خرابات مغان بی سر و پا خواهم رفت
شماره ٤٣٠: رند سرمست از جهان خواهیم رفت
شماره ٤٣١: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
شماره ٤٣٢: یار ما رفت و گوئیا جان رفت
شماره ٤٣٣: جان به خلوتسرای رندان رفت
شماره ٤٣٤: راز دل عشاق به هرکس نتوان گفت
شماره ٤٣٥: آتش عشقش خوشی در ما گرفت
شماره ٤٣٦: عشق سلطان ما جهان بگرفت
شماره ٤٣٧: شهرت عشق ما جهان بگرفت
شماره ٤٣٨: آفتاب رخش جهان بگرفت
شماره ٤٣٩: گر وصال یارخواهی ترک جان باید گرفت
شماره ٤٤٠: نور چشم عالمی در دیده ما جا گرفت
شماره ٤٤١: تا که سودای خیالش در سویدا جا گرفت
شماره ٤٤٢: تاکه سودای خیالش در سویدا جا گرفت
شماره ٤٤٣: چشم مستش گوشه ای از ما گرفت
شماره ٤٤٤: سید ما بر درش مأوا گرفت
شماره ٤٤٥: عشق دلبر در دل ما جا گرفت
شماره ٤٤٦: سلطان عشق ملک جهان را روان گرفت
شماره ٤٤٧: در کوی خرابات نشستم به سلامت
شماره ٤٤٨: هرگز نبود عاشقی و راه سلامت
شماره ٤٤٩: رفتی به سلامت به سلامت به سلامت
شماره ٤٥٠: چون من به ولای تو رسیدم به ولایت
شماره ٤٥١: ما را به غیر او نبود التفات هیچ
شماره ٤٥٢: عمر بی او که بر سرآری هیچ
شماره ٤٥٣: حضرت سلطان ما پاینده باد
شماره ٤٥٤: یا رب ز غم هجران رستیم مبارک باد
شماره ٤٥٥: می محبت نوش کن که نوشت باد
شماره ٤٥٦: ذوقی است دلم را که به عالم نتوان گفت
شماره ٤٥٧: می خورم جام می که نوشم باد
شماره ٤٥٨: ورد صاحب نظران فاتحه روی تو باد
شماره ٤٥٩: عشق او با جان من پیوسته باد
شماره ٤٦٠: دل به دست یاد خواهم داد هرچه باد باد
شماره ٤٦١: مده باد هوا جان خویشتن بر باد
شماره ٤٦٢: زاهد دگر از خلوت تقوی بدر افتاد
شماره ٤٦٣: آتشی در نهاد جان افتاد
شماره ٤٦٤: دل به دست زلف دلبر اوفتاد
شماره ٤٦٥: هر که در دریای بی پایان فتاد
شماره ٤٦٦: هر که برخاک راه او افتاد
شماره ٤٦٧: آب چشم ما بروی ما فتاد
شماره ٤٦٨: آب چشم ما بروی ما فتاد
شماره ٤٦٩: آب چشم ما بهر سو رو نهاد
شماره ٤٧٠: ساقی جامی به این و آن داد
شماره ٤٧١: دردی است دلم را به درمان نتوان داد
شماره ٤٧٢: ترک سرمستم دگر باره کلاهی کج نهاد
شماره ٤٧٣: هر که او در عشق جانان جان نداد
شماره ٤٧٤: عاشقی کو سر به پای ما نهاد
شماره ٤٧٥: آب چشم ما به هر سو رو نهاد
شماره ٤٧٦: هر که فانی شود بقا یابد
شماره ٤٧٧: دلی که درد ندارد دوا کجا یابد
شماره ٤٧٨: هر که او نیک می کند یابد
شماره ٤٧٩: خرابات است و خم در جوش و ساقی مست و ما بیخود
شماره ٤٨٠: چشم بینائی که بر او اوفتد
شماره ٤٨١: گر آتش آه ما درافتد
شماره ٤٨٢: ذوق ما در جهان نمی گنجد
شماره ٤٨٣: مرا حالی است با جانان که جانم در نمی گنجد
شماره ٤٨٤: در دل بجز از خدا نگنجد
شماره ٤٨٥: در دلم غیر او نمی گنجد
شماره ٤٨٦: بود و نابود در نمی گنجد
شماره ٤٨٧: در این خلوت حکایت درنگنجد
شماره ٤٨٨: توحید و موحد و موحد
شماره ٤٨٩: در جهنم خراب می گردد
شماره ٤٩٠: چارپا در پی علف گردد
شماره ٤٩١: معنی یکی و صورت او در ظهور صد
شماره ٤٩٢: عاشقی کو هوای ما دارد
شماره ٤٩٣: هر کجا ساغری است می دارد
شماره ٤٩٤: بسته بند بلای تو نجاتی دارد
شماره ٤٩٥: هر که از اهل کمال است جمالی دارد
شماره ٤٩٦: پرده دیده من نقش خیالت دارد
شماره ٤٩٧: چو نور دیده چشم من خیالش در نظر دارد
شماره ٤٩٨: هر جا که دکان داری است او مایه ز ما دارد
شماره ٤٩٩: عالم از نام او نشان دارد
شماره ٥٠٠: هوای درد بی درمان که دارد
شماره ٥٠١: پادشاهی گدای او دارد
شماره ٥٠٢: هر که او عاشق است جان دارد
شماره ٥٠٣: می خمخانه ما مستی دیگر دارد
شماره ٥٠٤: صاحب نظری کو که جهان در نظر آرد
شماره ٥٠٥: گوئیا چشم ابر می خارد
شماره ٥٠٦: هر کس که هوای ما ندارد
شماره ٥٠٧: یاری که خیال دوست دارد
شماره ٥٠٨: عقل از اینجا بی خبر او ره به آنجا کی برد
شماره ٥٠٩: گر ز چین سنبل زلفش صبا بوئی برد
شماره ٥١٠: ترک چشم مست او دلها به غارت می برد
شماره ٥١١: ترک چشم مست او دل ها به غارت می برد
شماره ٥١٢: خواجه عاقل برفت و جان سپرد
شماره ٥١٣: هر که بد زیست عاقبت بد مرد
شماره ٥١٤: ای که گوئی نعمت الله جان سپرد
شماره ٥١٥: خوش بود گر او بحالم بنگرد
شماره ٥١٦: ما به تو هستیم و تو هستی به خود
شماره ٥١٧: چون شراب صاف درمان است ما را درد درد
شماره ٥١٨: بود روزی خواجه ای سالار کرد
شماره ٥١٩: عقل مخمور است و مستان را به قاضی می برد
شماره ٥٢٠: چشم ما چون به روی او نگرد
شماره ٥٢١: با من بی نوا چه خواهی کرد
شماره ٥٢٢: غنچه در گلستان تبسم کرد
شماره ٥٢٣: مقصود بی وسیله حاصل نمی توان کرد
شماره ٥٢٤: محبوب دل و راحت جانی چه توان کرد
شماره ٥٢٥: نوری است که وصفش به ستاره نتوان کرد
شماره ٥٢٦: حسن او بر چشم ما پیدا که کرد
شماره ٥٢٧: با چنین درد دلی میل دوا نتوان کرد
شماره ٥٢٨: کردگار از کرم عیانم کرد
شماره ٥٢٩: دست با او در کمر خواهیم کرد
شماره ٥٣٠: دوش تا روز دل از عشق تنعم می کرد
شماره ٥٣١: به حکایت شراب نتوان خورد
شماره ٥٣٢: عاشقی جان را به جانان داد مرد
شماره ٥٣٣: ساقیی جام سوی ما آورد
شماره ٥٣٤: عشق دردی است تا نمی گیرد
شماره ٥٣٥: اگر مه روی من روزی نقاب از رخ براندازد
شماره ٥٣٦: ساز عشقش نوای دل سازد
شماره ٥٣٧: ما انا الحق از فنا خواهیم زد
شماره ٥٣٨: آتشی در دل و است جان سوزد
شماره ٥٣٩: چشم مست تو گر از خواب گران برخیزد
شماره ٥٤٠: نور در نور خوش در آویزد
شماره ٥٤١: مست هشیار و مست نشناسد
شماره ٥٤٢: ملک عشقش به غیر ما نرسد
شماره ٥٤٣: دولت عشق به هر بی سر و پائی نرسد
شماره ٥٤٤: دولت وصل تو به ما کی رسد
شماره ٥٤٥: جام می گر بدست ما برسد
شماره ٥٤٦: ترا اهل نظر خوانم گرت منظور او باشد
شماره ٥٤٧: همه عالم خیال او باشد
شماره ٥٤٨: گفتم بخواب بینم گفتا خیال باشد
شماره ٥٤٩: مدام همدم جام شراب خوش باشد
شماره ٥٥٠: ناز با یار غار خوش باشد
شماره ٥٥١: سلطان سراپرده میخانه کجا شد
شماره ٥٥٢: از احد احمد آشکارا شد
شماره ٥٥٣: واحدی در کثیر پیدا شد
شماره ٥٥٤: نیم شب ماه ما هویدا شد
شماره ٥٥٥: ما عاشق مستیم کرامات چه باشد
شماره ٥٥٦: هر که او را خبر از اهل دلانش باشد
شماره ٥٥٧: به یمن دولت وصلش جهان در حکم ما باشد
شماره ٥٥٨: گر نه او یار غار ما باشد
شماره ٥٥٩: وجود صورت و معنی ز جود ما باشد
شماره ٥٦٠: همه عالم فدای ما باشد
شماره ٥٦١: هر که را شیخ آنچنان باشد
شماره ٥٦٢: بکام ما بود عالم اگر او یار ما باشد
شماره ٥٦٣: کرمش گنج بی کران پاشد
شماره ٥٦٤: عاشق و یار خویش خوش باشد
شماره ٥٦٥: بجز میخانه جای مانباشد
شماره ٥٦٦: می محبت او راحتی به جان بخشد
شماره ٥٦٧: هر چه بخشد خدا به ما بخشد
شماره ٥٦٨: مدام جام می او حیات می بخشد
شماره ٥٦٩: آفتابی به ماه پیدا شد
شماره ٥٧٠: آفتابی ز غیب پیدا شد
شماره ٥٧١: اول ما چو آخر ما شد
شماره ٥٧٢: عاقبت سید ما سوی مغان خواهد شد
شماره ٥٧٣: ما مریدیم و پیر ما مرشد
شماره ٥٧٤: مه ز برج شرف چو طالع شد
شماره ٥٧٥: دل سوی صاحب جمالی می کشد
شماره ٥٧٦: یار سرمست است و ما را می کشد
شماره ٥٧٧: عین دریائیم و ما را موج دریا می کشد
شماره ٥٧٨: ترک سرمستی مرا دامن کشانم می کشد
شماره ٥٧٩: دل دگر ما را به مأوا می کشد
شماره ٥٨٠: عشق ما را سوی دریا می کشد
شماره ٥٨١: خاطر ما سوی دریا می کشد
شماره ٥٨٢: هر دم بر آب چشم ما نقش خیالی می کشد
شماره ٥٨٣: چشم ما نقش خیال او بر آبش می کشد
شماره ٥٨٤: غرق دریائیم و ما را موج دریا می کشد
شماره ٥٨٥: به سراپرده میخانه روان خواهم شد
شماره ٥٨٦: به عشق چهره لیلی دل بیچاره مجنون شد
شماره ٥٨٧: سنبل زلف او پریشان شد
شماره ٥٨٨: بحر عشقش را کران پیدا نشد
شماره ٥٨٩: هر که او آشنای سلطان شد
شماره ٥٩٠: بلبل جان چو ساکن تن شد
شماره ٥٩١: عشق او با جان ما پیوسته شد
شماره ٥٩٢: رند مست از بلا نیندیشد
شماره ٥٩٣: از سر ذوق دیده ام عین یکی و نام صد
شماره ٥٩٤: خوش ماه تمامی است که از غیب برآمد
شماره ٥٩٥: عمر من رفته بود باز آمد
شماره ٥٩٦: عمر ما رفته بود باز آمد
شماره ٥٩٧: مستانه ساقی از در درآمد
شماره ٥٩٨: واحد به صفات کثرت آمد
شماره ٥٩٩: توحید و موحد و موحد
شماره ٦٠٠: عهد با زلف تو بستیم خدا می داند
شماره ٦٠١: یاری که می ننوشد از ذوق ما چه داند
شماره ٦٠٢: تا نگوئی که خواجه مالش ماند
شماره ٦٠٣: غیر او کی به یاد ما ماند
شماره ٦٠٤: پیش از این گر مرا حجابی بود
شماره ٦٠٥: غره ماه منور بین که غرا کرده اند
شماره ٦٠٦: آب حیات ماست که می نام کرده اند
شماره ٦٠٧: مشکلات ما چو حل واکرده اند
شماره ٦٠٨: بحریان احوال دریا گفته اند
شماره ٦٠٩: عاشقان از بیش و کم آسوده اند
شماره ٦١٠: خوش در میخانه ای بگشاده اند
شماره ٦١١: در ازل بر ما در میخانه را بگشوده اند
شماره ٦١٢: خاک پاک ما به می بسرشته اند
شماره ٦١٣: آن خط نگر که بر رخ جانان کشیده اند
شماره ٦١٤: عاشقان درش از درد دوا یافته اند
شماره ٦١٥: آفتابی را که هویدا کرده اند
شماره ٦١٦: گنج پنهانی که پیدا کرده اند
شماره ٦١٧: آفتابی را به مه بنموده اند
شماره ٦١٨: آتش عشق هماندم که برافروخته اند
شماره ٦١٩: آتشی از عشق او در بزم ما افروختند
شماره ٦٢٠: به علی رغم عدو باز زدم جامی چند
شماره ٦٢١: بیا ای یار و بر اغیار می خند
شماره ٦٢٢: عاشقان اول ز جان باز آمدند
شماره ٦٢٣: خاکساران که گوئیا گردند
شماره ٦٢٤: بر هر دری که رفتیم بر ما روان گشودند
شماره ٦٢٥: کشتگان از دم او زنده شدند
شماره ٦٢٦: مدام همدم جام شراب باشد رند
شماره ٦٢٧: آنها که نگار را نگارند
شماره ٦٢٨: دل چو دم از عشق دلبر می زند
شماره ٦٢٩: عاشقانی که عشق می بازند
شماره ٦٣٠: مرغ زیرک بین که یاهو می زند
شماره ٦٣١: عاشقی کز عشق او دم می زند
شماره ٦٣٢: ساغر می مدام در کارند
شماره ٦٣٣: عاشقانی که در جهان باشند
شماره ٦٣٤: هر کسی نقشی بر آبی می کشند
شماره ٦٣٥: جان و جانان هر دو با هم سرخوشند
شماره ٦٣٦: همه در بحر بی کران غرقند
شماره ٦٣٧: خسته عشق تو بیچاره شفا را چه کند
شماره ٦٣٨: عاشق جانانم و جانم خروشی می کند
شماره ٦٣٩: ترک عشقش ملک دل بگرفت و غارت می کند
شماره ٦٤٠: دلبر سرمست ما عزمی به دریا می کند
شماره ٦٤١: این دل دریا دل ما عزم دریا می کند
شماره ٦٤٢: دل عاشق نظر به جان نکند
شماره ٦٤٣: دل باز عزم کعبه مقصود می کند
شماره ٦٤٤: در خرابات مغان خمخانه جوشی می کند
شماره ٦٤٥: آب چشمم دمبدم از دل روایت می کند
شماره ٦٤٦: کشته عشق او شفا چه کند
شماره ٦٤٧: اهل دنیا مقلد قالند
شماره ٦٤٨: رندان همه مستند و می از جام ندانند
شماره ٦٤٩: سیدم روح اعظمش خوانند
شماره ٦٥٠: دست چپ را یسار می خوانند
شماره ٦٥١: کفر زلف او به ایمان کی دهند
شماره ٦٥٢: آنها که مقربان شاهند
شماره ٦٥٣: چه خوش چشمی که روی او به نور روی او بیند
شماره ٦٥٤: دیده ما چو روی او بیند
شماره ٦٥٥: هر که او را به نور او بیند
شماره ٦٥٦: دیده ما چو نور او بیند
شماره ٦٥٧: خوش است این دیده روشن که غیر او نمی بیند
شماره ٦٥٨: نقش خیال عالم عارف به خوابی بیند
شماره ٦٥٩: چشم ما عین ما به ما بیند
شماره ٦٦٠: هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
شماره ٦٦١: اهل نظران دیده بر وی تو گشایند
شماره ٦٦٢: هر در که به روی ما گشایند
شماره ٦٦٣: عارفانی که ما به ما جویند
شماره ٦٦٤: در مرتبه ای ساجد در مرتبه ای مسجود
شماره ٦٦٥: مائیم ایاز و یار محمود
شماره ٦٦٦: آن لحظه که جان در تتق غیب نهان بود
شماره ٦٦٧: یک دم بی می نمی توان بود
شماره ٦٦٨: گر یکی ور هزار خواهد بود
شماره ٦٦٩: نقش غیری محال خواهد بود
شماره ٦٧٠: جان مجنون فدای لیلی بود
شماره ٦٧١: هر چه آید در نظر چون او بود
شماره ٦٧٢: عاشقی از عاقلی خوش تر بود
شماره ٦٧٣: آینه چندانکه روشنتر بود
شماره ٦٧٤: حاصلم از دین و دنیا او بود
شماره ٦٧٥: در نظر گر نور روی او بود
شماره ٦٧٦: چشم ما روشن به نور او بود
شماره ٦٧٧: نسبت خرقه ام از پیر خرابات بود
شماره ٦٧٨: دل که بی دلبر بود بی جان بود
شماره ٦٧٩: عقل کل در عشق سرگردان بود
شماره ٦٨٠: نقل ما چون نقل سر مستان بود
شماره ٦٨١: حق است دین سید و دین من این بود
شماره ٦٨٢: آن چنان ذاتی نهان در هر صفت پیدا بود
شماره ٦٨٣: کون جامع جامع اسما بود
شماره ٦٨٤: آب روی ما ز چشم ما بود
شماره ٦٨٥: قطره و دریا همه از ما بود
شماره ٦٨٦: مشرب توحید یاران خوش بود
شماره ٦٨٧: هر که را ذوقش به سوی ما بود
شماره ٦٨٨: هر که چون ما غرقه دریا بود
شماره ٦٨٩: بحر ما دریای بی پایان بود
شماره ٦٩٠: هر چه ما را می رسد از او بود
شماره ٦٩١: فعل عالم ظل فعل الله بود
شماره ٦٩٢: روح اعظم دره بیضا بود
شماره ٦٩٣: جان بی جانان تن بی جان بود
شماره ٦٩٤: جان بی جانان تن بی جان بود
شماره ٦٩٥: خوش بود دردی که درمان او بود
شماره ٦٩٦: بحر ما دریای بی پایان بود
شماره ٦٩٧: چشم ما روشن به نور او بود
شماره ٦٩٨: خواجه آنجا فقیر خواهد بود
شماره ٦٩٩: چشم ما روشن به نور او بود
شماره ٧٠٠: هر که از عشق در طرب نبود
شماره ٧٠١: نور روی او به چشم ما نمود
شماره ٧٠٢: آب چشم ما به هر سو می رود
شماره ٧٠٣: عالم از جود او بود موجود
شماره ٧٠٤: هستی ما همه بود به وجود
شماره ٧٠٥: صبحدم آفتاب رو بنمود
شماره ٧٠٦: به سر عاشقان که عین وجود
شماره ٧٠٧: فیض فیاض از خزانه جود
شماره ٧٠٨: بیا ای نور چشم ما و خوش نشین به جای خود
شماره ٧٠٩: عاشقم بر روی نورالله خود
شماره ٧١٠: خون دل از دیده بر رو می رود
شماره ٧١١: چشم ما خوش چشمه آبش بهرسو می رود
شماره ٧١٢: عقل دوراندیش هر دم جای دیگر می رود
شماره ٧١٣: آب چشم ما به هر سو می رود
شماره ٧١٤: چشم ما آبش به هر سو می رود
شماره ٧١٥: هر که رخسار تو بیند به گلستان نرود
شماره ٧١٦: رند مستی کو حریف ما شود
شماره ٧١٧: هر زمان عشقی ز نو پیدا شود
شماره ٧١٨: مظهری باید که تا مظهر به او ظاهر شود
شماره ٧١٩: هر که باشد بنده او در جهان سلطان شود
شماره ٧٢٠: نطق و حیوان جمع کن تا آدمی حاصل شود
شماره ٧٢١: خوش بود گر این دوئی یکتا شود
شماره ٧٢٢: در رحمت خدا به ما بگشود
شماره ٧٢٣: لطف ساقی بسی کرم فرمود
شماره ٧٢٤: لطف ساقی بسی کرم فرمود
شماره ٧٢٥: در همه آینه جمال نمود
شماره ٧٢٦: هر کجا صاحب جمالی رو نمود
شماره ٧٢٧: ساقی ما به ما کرم فرمود
شماره ٧٢٨: خوش خیالی به خواب رو بنمود
شماره ٧٢٩: نقطه ای دایره نمود و نبود
شماره ٧٣٠: آفتابی مه نقابی رو نمود
شماره ٧٣١: این سعادت بین که ما را رو نمود
شماره ٧٣٢: هر کسی را عنایتی فرمود
شماره ٧٣٣: آفتاب از رخ نقاب مه گشود
شماره ٧٣٤: جیب شب آفتاب چون بگشود
شماره ٧٣٥: نظری خوش به چشم ما فرمود
شماره ٧٣٦: یک نفس یعقوب بی یوسف نبود
شماره ٧٣٧: پادشه حکم ما روان فرمود
شماره ٧٣٨: هر چه امکان لطف و رحمت بود
شماره ٧٣٩: بیا که مجلس عشق است و طالع مسعود
شماره ٧٤٠: جام وی بخشید و می وی می دهد
شماره ٧٤١: هر که جان در عشق جانان می دهد
شماره ٧٤٢: عقل ناقص بکار می ناید
شماره ٧٤٣: ساقی رخ اگر بما نماید
شماره ٧٤٤: حسنی که کمال جان نماید
شماره ٧٤٥: مرا هر دم خیالی رو نماید
شماره ٧٤٦: نوری که خدا به ما نماید
شماره ٧٤٧: عالم چو مثالی است که در آب نماید
شماره ٧٤٨: خیال غیر خوابی می نماید
شماره ٧٤٩: ذاتش به صفات می نماید
شماره ٧٥٠: ذاتش به صفات می نماید
شماره ٧٥١: نوش کن می که روحت افزاید
شماره ٧٥٢: نقشی است خیالش که به هر دست برآید
شماره ٧٥٣: خوش درد دلی دارم درمان به چه کار آید
شماره ٧٥٤: با رخ او قمر چه کار آید
شماره ٧٥٥: جسمی دارم که جان نماید
شماره ٧٥٦: گهی عکس رخش جان می نماید
شماره ٧٥٧: بربسته نقاب دل رباید
شماره ٧٥٨: خیال او به هر نقشی برآید
شماره ٧٥٩: خواب در چشم چون نمی آید
شماره ٧٦٠: عقل چندانکه خود بیاراید
شماره ٧٦١: گر در طلب اوئی ناگه ببرت آید
شماره ٧٦٢: نگار مست من هر دم ز نو بزمی بیاراید
شماره ٧٦٣: عقل هر دم که در سخن آید
شماره ٧٦٤: چشمت نورش بتو نماید
شماره ٧٦٥: در سراپرده دل خانه خدا را طلبید
شماره ٧٦٦: نوری است که آن نور به آن نور توان دید
شماره ٧٦٧: او را به خود نبینی او را به او توان دید
شماره ٧٦٨: چشمی که چشمه آب از چشم ما روان دید
شماره ٧٦٩: چشمم نورت در این و آن دید
شماره ٧٧٠: چشمم نورت در این و آن دید
شماره ٧٧١: نقشش نه خیالی است که در خواب توان دید
شماره ٧٧٢: به چشم ما جهان می توان دید
شماره ٧٧٣: در دیده ما نور رخ یار توان دید
شماره ٧٧٤: این و آن بود جمله آن گردید
شماره ٧٧٥: سالها در طلبت دیده به هر سو گردید
شماره ٧٧٦: عین او در عین اعیان شد پدید
شماره ٧٧٧: گرد میخانه دل به جان گردید
شماره ٧٧٨: دیده عمری به سر روان گردید
شماره ٧٧٩: از کرم جان عزیزم بر جانانه برید
شماره ٧٨٠: نعمت الله باز با ما وا رسید
شماره ٧٨١: آب حیات از لب ساقی به ما رسید
شماره ٧٨٢: رخت ما را به سراپرده میخانه برید
شماره ٧٨٣: زاهد به سراپرده رندان مگذارید
شماره ٧٨٤: آفتاب چرخ معنی بایزید
شماره ٧٨٥: بیا ای جان و ای جانان سید
شماره ٧٨٦: گر یار غار خواهی مائیم یار سید
شماره ٧٨٧: سلطان که بود گدای سید
شماره ٧٨٨: نعمت الله خدا به ما بخشید
شماره ٧٨٩: جام گیتی نما به ما بخشید
شماره ٧٩٠: می خمخانه را به ما بخشید
شماره ٧٩١: نعمت الله خدا به ما بخشید
شماره ٧٩٢: دولتی خوش خدا به ما بخشید
شماره ٧٩٣: دامن از تردامنان ای جان بدر باید کشید
شماره ٧٩٤: این چنین رندی که من دیدم که دید
شماره ٧٩٥: در دور قمر نقطه خورشید ببینید
شماره ٧٩٦: عاشق آن است که معشوق به جان می جوید
شماره ٧٩٧: هر که او عین ما به ما جوید
شماره ٧٩٨: ترک می و میخانه به یکبار مگوئید
شماره ٧٩٩: کفر سر زلف بت عیار ببینید
شماره ٨٠٠: خوش بر در میخانه نشستیم دگربار