شماره ١٩٠: ما غرقه آبیم و چنین تشنه عجیب است
ما غرقه آبیم و چنین تشنه عجیب است
در خانه خویشیم و غریبیم، غریب است
در عین وصالیم و گرفتار فراقیم
ما دور ز یاریم ولی یار قریب است
درمانده دردیم ولی خرم وشادیم
ما را چه غم از درد چو محبوب طبیب است
در دیده مجنون همه جا صورت لیلیست
در چشم محبان همه معنی حبیب است
ای عقل تو مخموری و من عاشق سرمست
غوغا مکن ای خواجه که این هردو نصیب است
لاهوت توچون موسی وناسوت تو تابوت
معنی توچون عیسی و صورت چو صلیب است
مائیم که معشوق خود وعاشق خویشیم
هم سید و هم بنده نظر کن چه عجیب است