شماره ٢٢٩: همسایه حضرت شریف است
همسایه حضرت شریف است
گر سایه لطیف یا کثیف است
انسان کبیر صورت اوست
دریاب که معنئی لطیف است
گر روح مدبرش بدانی
انسان کبیر بس ظریف است
با عقل مگو حکایت عشق
زیراکه مزاج او ضعیف است
این طرفه نگر که جمله عالم
در غایت قوت و نحیف است
معشوق خود است وعاشق خود
عشقی که چو عشق ما عفیف است
دل خلوت خاص سید ماست
کاو خانه خالی و نظیف است